Publikacja na pięciolecie Centrum Rezydencji Teatralnej Scena Robocza w Poznaniu.

Publikacja gromadzi artykuły i rozmowy dotyczące tradycji i form współczesnych pracy organicznej w Poznaniu.

Galeria Wielka 19 działała w Poznaniu w latach 1971–1990, była wtedy jednym z najważniejszych miejsc prezentacji sztuki w Polsce. W galerii wystawiane były prace artystów młodego pokolenia lat 80., między innymi ważnych grup artystycznych, takich jak: Koło Klipsa, Neue Bieriemiennost, Gruppa.

Zbiór tekstów antropologa, podróżnika i redaktora „Czasu Kultury”, poświęcony przygodom kultury w globalnym świecie. Wraz z autorem odbywamy podróż do Koniakowa, gdzie polskie koronczarki produkowały słynne stringi, by przez osiedla Czefurów w Lublanie trafić do Palestyny i przyjrzeć się korzeniom arabskiego hip-hopu.

Publikacja ma charakter pionierski, dotychczas bowiem w humanistyce polskojęzycznej powstało niewiele rozważań teoretycznych nad rowerem.

„Pierwsza połowa Marcina” to zbiór tekstów o twórczości Marcina Świetlickiego. Redaktorki książki: Joanna Roszak i Emilia Kledzik stworzyły tematyczny wielogłos krytyków, badaczy i artystów, składający się na monografię poświęconą jednemu z najbardziej charyzmatycznych twórców polskich czasów poprzełomowych.

„Nawiedzani przez dym” jest zbiorem esejów dotyczących literatury, sztuk wizualnych oraz problematyki społecznej.

Najnowsza książka Marka Wasilewskiego, podobnie jak dwie jego poprzednie pozycje, zawiera eseje i rozmowy o sztuce z artystami i teoretykami sztuki. Mamy tu ważne teksty przekrojowe o sztuce mediów, o roli muzeów czy o kontrowersjach wokół styku sztuki i polityki. Są wnikliwe analizy twórczości Billa Violi, Matthew Barney’a czy Mirosława Bałki.

Rozmowy z: filozofem: Agatą Bielik-Robson; poetami: Piotrem Sommerem, Andrzejem Sosnowskim, Dariuszem Sośnickim, Bohdanem Zadurą i Adamem Zagajewskim; prozaikami: Zbigniewem Kruszyńskim, Arturem Danielem Liskowackim, Andrzejem Stasiukiem i Bronisławem Świderskim.

Książka Klemensa Stróżyńskiego „U nas, za kołem polarnym” została wydana z okazji 20-lecia „Czas Kultury”.

Książka jest próbą naszkicowania portretu mało znanego, choć wybitnego poety.

„Stasiuk jest świetnym rozmówcą, jego opowieści słucha się z wypiekami na twarzy, lubi jednak zbaczać z tematu, wychodzić poza zadane pytania. Może dzięki temu kolejne rozdziały […] zazębiają się, korespondują ze sobą, skrzą się życiem. Powstała w ten sposób fascynująca opowieść.

„[…] Dandyzm […] przeobrażał się w ciągu XIX wieku w metodę kształtowania artystycznego smaku i nabierał charakteru wewnętrznego.

Ruth Picardie – znana angielska dziennikarka, publikująca m.in. na łamach magazynu „Life” i brytyjskiego dziennika „The Observer”, w wieku 32 lat – tuż po urodzeniu upragnionych bliźniąt – dowiaduje się, że jest chora na raka piersi.

Książkowy debiut Włodzimierza Fenrycha, eseisty i globtrotera, redaktora „Czasu Kultury”, który publikował także na łamach „Tygodnika Powszechnego” i „W drodze”.

Poezja Rafała Grupińskiego, pierwszego redaktora naczelnego „Czasu Kultury”, dotyka spraw najważniejszych. A tematem przewodnim „Biegu w ciemności” jest miłość i śmierć.

„«Sztuka nieobecna» – książka Marka Wasilewskiego jest zbiorem rozmów przeprowadzonych z ośmioma współczesnymi artystami polskimi: J. Berdyszakiem, I. Gustowską, M. Krukiem, A. Michowską, A. Mikołajczykiem, R. Opałką, J. Robakowskim i L. Tarasewiczem.

Książka Renaty Jabłońskiej to – w odróżnieniu od większości pisarzy piszących po polsku w Izraelu, przywołujących nieodmiennie doświadczenie holocaustu – opowieść o współczesności.

Debiut prozatorski autora kilku tomików poezji, w tym „Wibryssów”. W czterech opowiadaniach, stanowiących trzon książki „Duma miasta i inne opowiadania”, spotykamy twórcę dojrzałego, sprawnego warsztatowo oraz co najważniejsze – wrażliwego. Emigracja, zagubienie, alkohol i miłość – to główne tematy tej prozy.

„Intymna księga genesis” Tadeusza Żukowskiego jest księgą pieśni miłosnych stworzonych w kręgu wielkiego mitu miłości jaki zawiera się w dostojnych księgach tradycji, takich jak „Pieśń nad pieśniami” czy „Psalmy”. Na zakres inspiracji wskazują również motta z wierszy Safony, Apollinaire’a i Baczyńskiego.
Julia Hartwig

Świat poetycki „Materia prima” Marzanny Bogumiły Kielar to próba przeniknięcia tajemniczego, często groźnego piękna świata. Wrażliwość na pejzaż, na niepostrzeżony gest, niepowtarzalny urok lub gorycz chwili to jakby przypominanie nam, czym może być zmysłowy odbiór świata, jeśli tylko zechcemy się otworzyć na jego bogactwo.

Natasza Goerke stała się popularna po opublikowaniu swojej pierwszej książki „Fractale”.

Artysta przede wszystkim niezwykle konsekwentny. Na początku lat osiemdziesiątych twórca i główny animator najciekawszej grupy artystycznej tamtej dekady – Koła Klipsa.

Piotr Pawlak, nagrodzony w IV konkursie „Czasu Kultury” zadebiutował w roku 1996 książką „Jeśli żyję jak szczęśliwa rana” (bibLioteka, Kraków-Warszawa).

„Bardzo poznański w realiach i technice zagęszczonego obrazu […] ciekawy, momentami wprost frapujący.”

Tom wierszy „Rzymska czwórka” jest naturalną kontynuacją wcześniejszej poetyki autora „Spokojnego miasta”.

Jan Kasper, autor m.in. opublikowanego w Bibliotece Czasu Kultury tomu wierszy „Śmierć wizjonerów” jest uważany za prekursora pokolenia „urodzonych po roku 60.”.

„Wiersze pełne nostalgii i ciepła. Książka zupełnie niezwykła dzięki swojej prostocie. Macheja czyta się jednym tchem, smakując na zmianę praskie powietrze i praskie piwo.

„Szpital Polonia” zachwyca wnikliwą diagnozą postaw i świadomości pokolenia wyrosłego w czasach dla Polski przełomowych. Książka Załuskiego może przynieść prawdziwą ulgę, a zarazem satysfakcję tym, którzy szukają współczesnej powieści, poruszającej sprawy najistotniejsze dla losów Polski i Polaków.

Władimir Szynkariow – petersburski malarz, grafik i pisarz. Twórca grupy artystycznej „Mitki”. W latach 80. XX wieku pracował jako geolog i palacz.

Wydana z okazji jubileuszu trzydziestolecia istnienia „Czasu Kultury” książka to zbiór krytycznoliterackich tekstów, układający się w wielopoziomową, pomysłową, nierzadko ryzykowną opowieść o polskiej literaturze, zaistniałą na łamach czasopisma, które przez trzy dekady istnienia wyraziście zaznaczało swą obecność w badaniach nad literaturą.

Maciej Rembarz jest jedną z barwniejszych postaci Poznania. Studiował tam polonistykę, której jednak nigdy nie skończył, prowadził kabaret w klubie studenckim, zarabiał na życie konwojując byki w pociągach, pracując w domu dziecka w prowincjonalnym miasteczku, hodując stado owiec na jeszcze głębszej prowincji, pisząc slogany dla agencji reklamowej – by wymienić tylko niektóre z jego licznych wykonywanych zawodów.

Przypadek poezji Macieja Rembarza to szczególny dowód na bogactwo najnowszej polskiej literatury, która nie musi i nie chce czekać natchnienia u progu Notre Dame i śledzić, w poszukiwaniu wzoru, arcydzieł kultury europejskiej, jak czynią to wielcy kontemplatorzy.

Oto wreszcie jest – książka młodego pisarza o Polsce. O Polsce, ale nie w sposób dosłowny.