Waldemar Kuligowski, Magdalena Radomska
Rok 1968 nie tylko symbolicznie otworzył nową epokę. Alternatywne myślenie, działanie i tworzenie zaczęły zmieniać miejsca tak różne jak Japonia, Norwegia, Słowenia czy USA. Z perspektywy 50 lat przyglądamy się dziedzictwu tamtych kontestacji i ich aktualnemu znaczeniu dla polityki, sztuki i życia społecznego, odległemu od płytkiej nostalgii i barwnego folkloru. Pod drukiem jest plaża! Bądźcie czytelnikami, żądajcie niemożliwego!
Joanna Orska
Autorzy skupiają się na rozmaitych aspektach i możliwościach przywracania antynormatywnych znaczeń neoawangardy towarzyszącej rewolucyjnym latom 60. i 70. Zajmują ich czasy określane mianem postmodernizmu, które, w krytycznych ujęciach spadku kontrkultury, opisane zostały jako sztuka późnego kapitalizmu – utowarowiona, nieniosąca więc ze sobą dłużej jakichkolwiek emancypacyjnych treści.