Prezentujemy trzecią część jubileuszowej rozmowy redakcyjnej. Tym razem nasze myśli i słowa krążą wokół wątków akademickich. Rozmawiamy o tym, jak to jest pracować w stowarzyszonym zespole i wydawać czasopismo naukowe bez akademickiej afiliacji, w ramach struktury NGO. Interesują nas zjawiska nazywane punktozą i grantozą oraz polityczne zmiany wywierające presję na akademickie i pozaakademickie instytucje, które zajmują się publikowaniem wyników badań oraz żywo włączają się w aktywistyczne dialogi i działania.

Jubileusz „Czasu Kultury” to impuls, by spoglądać nie tylko wstecz, ale i w przyszłość – zastanowić się, jak współtworzone przez nasze czasopismo obiegi wiedzy będą wyglądać za dekadę lub dwie. Postanowiliśmy oddać numer młodym naukowcom i naukowczyniom. Silne i ciekawe głosy młodych osób publikujemy od dawna. Tym razem chcieliśmy ich świeże analizy osadzić w kontekście: usłyszeć, co myślą i czują, wypełniając różne akademickie struktury i powinności. Z jakich pozycji, miejsc i perspektywy mówią. Kierowani doświadczeniem redakcyjnej współpracy z młodszymi ż nasz kwartalnik, z zaproszeniem zwróciliśmy się także do osób nieafiliowanych – pracujących poza uniwersytetem. Od dawna obserwujemy, że badawcze dyskusje wychodzą poza terytorium akademii. Mieliśmy nadzieję, że numer ukaże te przepływy. Nasz pomysł nie chwycił – a przynajmniej nie chwycił tak, jak to sobie wyobrażaliśmy. [...] Prace nad numerem kończymy z mieszanką nadziei – gdyż usłyszeliśmy, co dla młodych będzie ważne – oraz smutku, że nie udało nam się opowiedzieć ani o odmiennych stanach akademii, ani o perspektywie odmienienia akademii. To dla nas ciekawa lekcja.