„Podejrzewaj, podejrzewaj nieustannie”, bo teorie spiskowe wcale nie są takie złe.
Bo teorie spiskowe to formy interpretacji, które modelują rzeczywistość w kontrze do oficjalnych stanowisk.
Bo „teorie spiskowe są popularną i wewnętrznie zróżnicowaną formą myślenia o władzy, której coraz mniej osób ufa”, o czym przeczytacie w rozmowie z Franciszkiem Czechem.
Bo zrozumienie mechanizmów działania teorii spiskowych jest pomocne w diagnozie dominującego dziś w humanistyce paradygmatu cultural studies, o czym przekonuje Clare Birchall.
Bo konspiracjonizm to próba przywrócenia poczucia kontroli nad Historią, na co wskazuje Jan Molina, poszukując uzasadnień dla teorii spiskowych w projekcie oświecenia.
Bo nawet najbardziej zwariowane teorie spiskowe mają swoją wewnętrzną prawdę. Opowieści o zombie wyrażają lęk przed władzą koncernów, czego dowodzi Ksenia Olkusz, a fantazje o imperialnej potędze pogańskich Słowian zaspokajają głód wielkich narracji, jak przekonują Konrad Kośnik i Justyna Filipiuk.
Bo ostatecznie „wszyscy jesteśmy zwolennikami teorii spiskowych”.