W 2025 roku obchodzimy redakcyjny jubileusz czterech dekad istnienia „Czasu Kultury”. Narodziliśmy się w kryzysie demokracji, funkcjonowaliśmy w różnych ustrojach, w różnych obiegach i w różnych odsłonach. Zmieniały się nasza redakcja, nasz period i format czasopisma, ale zawsze przyświecały nam idee i wartości, takie jak wolność, odwaga, demokracja, wspólnotowość, wsparcie i zaangażowanie. Tak jest do dzisiaj. Cieszymy się, że możemy kontynuować prace naszych Koleżanek i Kolegów, tworząc dla Was kolejne autorskie numery. W 2010 roku obok „Czasu Kultury” powstało czasopismo internetowe „e.CzasKultury.pl” (obecnie „CzasKultury.pl”), toteż w tym roku nasze redakcje obchodzą podwójny jubileusz. Poniżej przedstawiamy zapis rozmowy redakcyjnej przeprowadzonej w styczniu 2025 roku. Członkinie i członkowie obu redakcji odpowiedzieli na pytanie, czym dla nich są świętowane jubileusze.

[...] Powszechnym symbolem kryzysu są 40. urodziny. W myśl rozpoznań kulturowych przechodzimy wówczas tak zwany trzeci kryzys rozwojowy. Redakcja „Czasu Kultury” właśnie wkroczyła w tę fazę. Z tego powodu pragniemy spojrzeć na siebie i zapytać, co jest dalej – po kryzysie. Interesuje nas nie tylko kryzys, ale i to, co wydarza się, gdy się z niego wychodzi. Jakie rola i zadania przypadają humanistom w chwili, gdy kryzys mija? Jakie jest wówczas ich znaczenie? Czy w ogóle nasza kondycja „poza kryzysem”, „po kryzysie” jest do pomyślenia, skoro to właśnie kryzys nas zasila, jest glebą naszych refleksji? Co robi dojrzały, spełniony humanizm? Co po kolejnym kryzysie stanie się z naszymi metodami opisu siebie? Czy zwrot „po kryzysie” stymuluje jedynie kolejny kryzys, niepewność i niewiedzę? Czy stan „po kryzysie” jest jak „życie po śmierci” – fantazją, majakiem, wiarą? Nie mamy odpowiedzi na to logiczne i jednocześnie emocjonalne pytanie. Nie stawiamy nawet hipotez. Pytamy, a w odpowiedzi prowokujemy i spekulujemy. Rozmowa i teksty zgromadzone w tym numerze odsłaniają różne wymiary kryzysów – osobiste, jednostkowe, społeczne, polityczne, ekologiczne i planetarne. Korzystając z myśli filozoficznych, antropologicznych, literaturoznawczych i psychoterapeutycznych praktyk, sprawdzamy, w jakich miejscach jesteśmy. Niech lektura tego numeru będzie także początkiem Waszych autorefleksji.