Autorka porusza kwestię społecznej reprodukcji, silnie obecną w polskiej poezji kobiet lat 60. i 70. Pojawienie się historii polowania na czarownice w twórczości poetyckiej z jednej strony stanowi odpowiedź na kryzysy w sferze reprodukcji społecznej, a z drugiej – jest przejawem świadomości feministycznej i potrzeby walki o sprawiedliwość społeczną. Poetki koncentrują się nie tyle na motywie czarownic, ile na wprowadzeniu do poezji różnych form czasowości i mniejszych historii, które zaburzać mają oficjalną narrację uniwersalnej historii. W ten sposób wskrzeszają one zaklętą w świadomości zbiorowej wyobraźnię kobiecą, zdolną do urzeczywistniania nowego, lepszego świata.

Słowa kluczowe: poezja kobiet, reprodukcja społeczna, czarownice, PRL