Drzew ubywa (!), mimo że przybywa wiedzy o ich inteligentnym, złożonym, ale cichym życiu. Myśleć i mówić o lasach jako wielogatunkowych wspólnotach sieciowego przepływu energii i materii (Wood Wide Web) to wyzwanie i zadanie – konieczne, by przetrwały. Jednak ich biologiczne trwanie nie jest już w sposób oczywisty gwarantowane przez odwieczną obecność w ludzkiej wyobraźni: w leśnych mitopraktykach, leśnej nostalgii, arboretycznych ontologiach czy nawet w pamięci o ludzkich ucieczkach do lasu jako miejsca schronienia i czynienia patriotycznej powinności.
Gdzie więc teraz poszukiwać wsparcia dla drzew i lasów, gdy pomnikowość drzew i terapia lasem stawiają zaledwie znikomy opór krótkowzrocznej i gatunkowo szowinistycznej żądzy drewnianego zysku.

W tym roku mija 50. rocznica śmierci Aleksandra Wata. W tym roku obchodzimy stulecie awangardy. Nie wypada nie oddać zatem Czytelnikom tekstów o jednej z najciekawszych postaci polskiej dwudziestowiecznej literatury, ba! o literacie arcyciekawym.
Proponujemy blok artykułów o Wacie wczesnym i późnym, piszącym i szepczącym (do magnetofonu), ujmowanym punktowo i w szerokiej perspektywie. Na deser dokładka z dodatku: jednodniówka i tekst o niej. Wszystko pisane w skupionym napięciu. Napięciu 50W/100A.