Artykuł przedstawia relację tożsamość wykonawcy – piosenka z perspektywy językoznawczej. Autorzy wskazują, że świadomy wybór wariantu brzmieniowego śpiewanego języka – w Big Fontaines D.C. to angielski z irlandzkim akcentem – może być istotnym elementem gry tożsamościowej nadawcy, komunikacji z odbiorcą, a także stanowić wartość dodaną do stosowanych środków muzycznych. Kluczowa dla skuteczności tego utworu jest kwestia dublińskiego akcentu Griana Chattena. Analiza socjolingwistyczna ujawnia jej złożoność: z trzech wariantów w realizacji tekstu Big pojawia się mieszanka tradycyjno-mainstreamowa. W efekcie mamy wrażenie autentyczności i dublińskości, ale również wpływu punk rocka. Pozwala to zbudować relację tożsamościową nie tylko na poziomie wspólnoty lokalnej oraz estetyki punka.

Słowa kluczowe: dubliński angielski, Fontaines D.C., głos, muzyka popularna, punk, rock, socjofonetyka, tożsamość