Festiwalizacja życia kulturalnego w Polsce stała się faktem. Nie ma dnia, w którym nie odbywałby się jakiś festiwal, a ich rzeczywista liczba jest trudna do oszacowania. Następstwami są m.in. zmiany w redystrybucji środków publicznych, samorządowych oraz prywatnych przeznaczanych na kulturę. Festiwalizacja prowadzi do „utowarowienia” kultury, promując takie formy, jak edutainment, memotainment czy shop-a-tainment. Poszczególne festiwale przestały puentować życie kulturalne, stając się za to wyznacznikiem jego rytmu i kierunku. Postanowiliśmy uważnie przyjrzeć się zjawisku festiwalizacji. Jego koncepcję i wpływ na kulturę, społeczeństwo, a także urbanistykę opisuje Waldemar Kuligowski. Na związek między festiwalizacją a poziomem bezrobocia wśród młodych ludzi zwróciła uwagę Olga Kaczmarek. Mirosław Pęczak analizuje funkcjonowanie festiwali muzycznych, Agnieszka Schilling natomiast – festiwali graffiti. Konflikt między formułą imprezy masowej a wydarzeniem branżowym opisały Martyna Nawrocka (Fashion Week Poland) i Anna Weronika Brzezińska (Międzynarodowy Festiwal Wikliny i Plecionkarstwa). Po lekturze tego numeru udział w kolejnym festiwalu czytelnikowi „Czasu Kultury” może się wydać już nie tak beztroski. W numerze także eseje o poezji Piotra Sommera, proza ukraińskiego pisarza Lembita Korojedowa oraz tekst o słowackiej i czeskiej literaturze erotycznej.