Widmowy „Czas Kultury” pokazuje, że żyjemy w czasach kontynuacji, w których rozstania stały się niemożliwe – nic nie mija już bezpowrotnie, natomiast idea radykalnej śmierci, zakończenia i odcięcia została pogrzebana. Wszystko, co odchodzi, jest skazane na powrót, by wieść dziwny, nieumarły, widmowy żywot. Czy teraźniejszość przeniknięta jest śladową, słabą obecnością przeszłości, która nieustannie podmywa i rozwarstwia nasze współczesne działania oraz projekty? W numerze o widmach publikujemy artykuł Colina Davisa „Powrót umarłych”, Andrzej Marzec rozmawia z Simonem Reynoldsem o retromanii i o tym, dlaczego przeszłość jest tak atrakcyjna dla współczesnej kultury. Magdalena Radomska przedstawia widma (post)kolonializmu w interwencjach artystycznych, a Jakub Momro tropi Jacquesa Derridę w archiwach. Agata Zborowska analizuje powroty przeszłości w świecie mody, a Katarzyna Trzeciak przedstawia „nekrofilskie” sposoby obcowania z tekstem literackim w najnowszym „Czasie Kultury”. Ponadto w numerze publikujemy opowiadania Joanny Bednarek, esej Kacpra Bartczaka o poetyce Petera Gizziego wraz z utworami poety, rozważania Michała Larka o esejach Zbigniewa Mikołejki oraz felietony Agaty Araszkiewicz, Krzysztofa Hoffmana, Edwarda Pasewicza i Adama Poprawy.