Z tego typu nierównym pojedynkiem mamy do czynienia na początku „Angielskiej gry”. Jest rok 1879 i oto pod postaciami dwóch drużyn, „szlachetnych” Old Etonians i „barbarzyńców” z Darwen F...

Zachodzące w tyglu mieszanie się stało się równoznaczne z asymilacją, niezbędną dla realizacji amerykańskiego snu. W jaki sposób się on ziszcza, zależy od poszczególnego mieszkańca Stanów Zjednoczonych, co pokazuje serialowa antologia „Little America” […]...

Mijający rok serialowy zapamiętam przede wszystkim dlatego, że właśnie teraz (lub już zaraz) znikają moje ulubione bohaterki; końca dobiegają historie, które zmieniły nie tylko to, jak postrzegam telewizję...

Wieloznaczność serialu wynika zasadniczo z tematów, które porusza, nie zaś z głębi, jaką proponuje. […] W rezultacie krótkiej serialowej formy otrzymujemy raczej szkic, który posłużyć może do dalszych rozważań, aniżeli złożoną opowieść...

Próżno szukać w obecnej ofercie serialowej produkcji tak bogatej w wyraziste postacie jak „Sukcesja”. Najczęstszą intencją dramatów telewizyjnych o elicie finansowej jest pokazanie jej ludzkiej twarzy, a nawet wywołanie współczucia przez wytłuszczenie skomplikowanych relacji, w jakie jej przedstawiciele są uwikłani...

„Na cały głos” odnosi się do głośnych ostatnio tematów: populizmu, postprawdy i #metoo. Być może serialowi nie pomogła mnogość różnorakich kulturowych reprezentacji, opracowań i interpretacji owych kategorii, być może problemem jest brak pomysłu na opowiedzenie o nich, a być może sztampa była zamierzona – w każdym razie „Na cały głos” nie wnosi nic nowego do dyskusji ich dotyczącej...

Celem Levinsona nie było chyba bezmyślne wzburzenie publiczności i to nie w tym miejscu wyznaczyłabym punkt ciężkości serialu – choć niewątpliwie ekstremizmy zwracają na siebie uwagę w pierwszej kolejności...

Drugi sezon „Wielkich kłamstewek” jest jednocześnie cudowny i rozczarowujący. Cudowny, bo w rzadko spotykany sposób kumuluje i zagęszcza najwyższej klasy aktorstwo. Rozczarowujący, bo zbudowano go na pretekstowym, niespójnym scenariuszu...

Tegoroczna katastrofa, jaką był piąty sezon „Czarnego lustra”, została skutecznie przyćmiona przez premierowy serial, który o wiele bardziej interesująco i nowatorsko opowiada nie tylko o naszych lękach, ale też o przyszłości...

Miniserial „Jak nas widzą” opowiada o prawdziwych wydarzeniach i prawdziwych osobach, dyskusja o nim jest więc w równej mierze dyskusją o okolicznościach i ciągnących się do teraz konsekwencjach gwałtu, jaki miał miejsce w Central Parku 19 kwietnia 1989 roku...

Ona jest psychopatyczną Pippi, która żyje na przekór społecznym regułom dorosłości. On jest dziecięcy w swojej kruchości, zresztą ktoś mówi o nim, że jest jak dziecko. To chyba przyciąga do nich Eve i Hannibala – analityków, którzy umieją funkcjonować w świecie dorosłych, ale umierają w nim z nudów...

Przed „Czarnobylem” nie da się uciec. Nawet jeśli miałoby się wielką ochotę odmówić i nie uczestniczyć w zbiorowej kanonizacji serialu, jonowa uroda zdjęć Johana Rencka i Jakoba Ihre prześwietli nas z mocą tysięcy rentgenów, a ciężar dramaturgiczny obleje nocnym potem...

Można w ostatnim czasie dostrzec zmianę w formatach, która wychodzi naprzeciw stabilizującemu się już trybowi życia i pracy. Raczej krótkie i częste przerwy w pracy, raczej samotne lunche (zwane niegdyś obiadami) w ciągu tygodnia, długi czas spędzany w komunikacji miejskiej czy kolejkach...

Wraz z ostatnim odcinkiem „Gry o tron”, serialu, który wyrósł na jeden z największych fenomenów współczesnej popkultury, szanse na to, że ujrzymy ostatnie dwa tomy „Pieśni lodu i ognia”, sagi George’a R...

Kiedy serial „High Maintenance” Bena Sinclaira i Katji Blichfeld zyskiwał popularność na platformie Vimeo, wiadomo było, że dość szybko seria albo zostanie przechwycona przez dużą stację, albo pozostanie amerykańskim fenomenem internetowym...

Pamiętam, kiedy po raz pierwszy obejrzałam brytyjski serial „Skins”. Był 2009 rok, miałam prawie dwadzieścia lat i podobnie jak wielu moich znajomych, byłam porządnie starsza od ekranowych bohaterów...

Mimo że nie należę do ścisłego fanklubu „Elena Ferrante”, czekałam na adaptację pierwszego tomu jej neapolitańskiego cyklu z niejaką ekscytacją. Niemałą rolę odegrał tu fakt, że zarówno twórcy, jak i obsada rekrutują się z Włoch...

Arquette, kreując postać Joyce „Tilly” Mitchell – cywilnej pracowniczki więzienia, która pomaga więźniom uciec – wynajduje na nowo ogień. I to z jej powodu „Ucieczki z Dannemory” nie wolno w tym sezonie pominąć...

Drugi sezon miałam obejrzeć w przerwie świątecznej. To mój pewniak. Nie wytrzymałam też niemal trzech tygodni, podczas których „The Marvelous Mrs. Maisel” miałaby po prostu na mnie czekać na Amazonie...

Kiedy ponad pięć lat temu na platformie Netflix zadebiutował trzynastoodcinkowy „House of Cards”, nie sposób było przewidzieć ani finału – w świecie fikcji i rzeczywistych wydarzeniach – ani ich znaczenia dla rozwoju współczesnej telewizji...

Zarówno „Bodyguard”, jak i – pół roku wcześniejszy serial – „Killing Eve” charakteryzują się cechami, które nieczęsto idą w parze. Zwięzłość, psychologiczne skomplikowanie, wartka policyjna i detektywistyczna akcja, realizm przedstawienia połączony z wyrazistym konceptem narracyjnym...

Dla tych, którzy odnoszą wrażenie, że o „Campingu” słyszą nie pierwszy raz, spieszę z informacją: to remake serialu emitowanego przez BBC3 zaledwie dwa lata temu. Zupełnie niepotrzebny remake...

„Ozark” i „Sharp Objects” („Ostre przedmioty”) nie mają ze sobą właściwie nic wspólnego – poza lokalizacją. Ta jednak odgrywa w obu przypadkach kluczową rolę.

Nie potrafię sobie przypomnieć, dlaczego zaczęłam oglądać „Suits”. „House of Lies” z kolei oglądałam z nadzieją na odświeżenie nużącej już formy i powtarzającego się schematu: kryzys – jeszcze większy kryzys – rozwiązanie i przebłysk makiawelicznego geniuszu – triumf – puenta...

Najwyraźniej wielu widzów, którzy śledzą losy Jane Villanuevy i jej najbliższych, uważa tę rozrywkę raczej za guilty pleasure – łącząc tym samym entuzjazm z poczuciem pewnej niestosowności...

Milenialsowi – metrykalnie, a przede wszystkim kulturowo – bohaterowie łatwo zjednują sobie sympatię widzów na zasadzie lustra. Chętniej wierzymy, że lustro jest krzywe, a my sami jesteśmy chociaż trochę mniej męczący, trochę bardziej rozgarnięci i da się z nami wytrzymać więcej niż jeden sezon...

9 maja 2016 roku zostałam sierotą po „The Good Wife”. Był to jeden z moich ulubionych seriali, top 10 bez wahania. Są produkcje, które oceniam wyżej, jednak to właśnie „The Good Wife” ma dla mnie status pierwszorzędnej rozrywki...

Satysfakcja z oglądania „Line of Duty” wynika nie tyle z efektu zaskoczenia, ile z wielkiego uznania dla doskonałej realizacji istniejącej formy.

Powiedzieć o bohaterach tego serialu, że trudno ich polubić, to nic nie powiedzieć. James uważa siebie za psychopatę, a Alyssa – mimo że nie dzieli się podobną autoobserwacją – nie wydaje się bardziej zachęcającą kompanką podróży...

Burza śnieżna, wiatr, bardzo niska temperatura i tony, tony śniegu. To one decydują o tym, jakie wyzwania czekają na śledczych i pozostałych bohaterów.

Dwaj agenci FBI. Jeden starszy, z większym stażem, mocniej stąpający po ziemi, zdystansowany. Drugi – młodszy, gadatliwy, wizjonerski. Bill Tench wygląda jak agent FBI, do jakiego przywykliśmy po wielu filmach i serialach o amerykańskich służbach...

„Pokój 104” ma niezwykłą zdolność utrzymywania uwagi i jednocześnie podtrzymywania obietnicy, że najlepsze dopiero przed nami. Przyczynia się do tego fakt, że to relatywnie rzadko realizowany współcześnie typ serialu – anthology series...

Nic nowego pod słońcem, można by powiedzieć. Dysfunkcjonalna rodzina, która pod pozorem perfekcji, lokalnego autorytetu i domowego ciepła dokonuje rzeczy strasznych. Na tle pięknych widoków leje się krew, przesypują narkotyki, a toksyczne relacje zyskują destrukcyjną moc...

W trzecim sezonie serialu „Better Call Saul” Vince Gilligan ostatecznie udowodnia, że jego reżyserska maestria nie była jednorazowa. Oglądając „Breaking Bad”, trudno było uwierzyć, że twórca wyjdzie obronną ręką z jakiejkolwiek kolejnej produkcji...

Phoebe Waller-Bridge posiadła niezwykłą zdolność kreowania bohaterek drażniących, bezczelnych i nonszalanckich. Takich, które rozbijają utrwalone w ostatnich latach serialowe obrazy młodych kobiet...

Tym, którzy Aziza Ansariego znają ze stand-up comedies, spieszę z informacją: „Master of None” jest o wiele lepszy. Zabawniejszy, bardziej błyskotliwy i bardziej złożony.

Było i będzie jeszcze głośno o tym serialu. Dyskusje, które się na jego temat przetaczają, obejmują w mniejszym stopniu kwestie estetycznej, fabularnej i dramatycznej atrakcyjności i nowatorskości...

Och, jaki to jest dobry serial, chciałabym powiedzieć i odesłać tych, którzy go jeszcze nie widzieli, do oglądania, a sama rzucić się w odmęty re-watchu. „Siostra Jackie” („Nurse Jackie”) zasługuje jednak na wiele więcej pochwał, wiele więcej uzasadnień i tylko kilka zastrzeżeń...

Problemem jest bowiem pozór różnicy, pozór problemów, pozór rewolucji i pozór prawdy, jakie oferują twórcy „Tacy jesteśmy”. Nie mam wielu wątpliwości, że jest to reakcja na czas kryzysu...

Chociaż chodzi przede wszystkim o O.J. Simpsona, to zarówno jego adwokacki dream team, jak i prokuratorzy przyciągają większość uwagi widza. Nie oznacza to, że Cuba Gooding Jr. nie spełnia oczekiwań...