Artykuł dotyczy wizerunku XVIII-wiecznej Rosji we Francji ze szczególnym uwzględnieniem percepcji reform Piotra Wielkiego, uznawanego przez francuskich filozofów od czasów słynnego tekstu pochwalnego Bernarda Fontenelle z 1725 roku za uosobienie oświeceniowej modernizacji. Zresztą pośpiesznie modernizująca się w XVIII wieku Rosja uznawana była we Francji za swoiste laboratorium myśli oświecenia i jako taka stała się swoistą intelektualną modą. Wolter, który całkowicie tę modę podzielał, podziwiał w swych licznych pismach zarówno Piotra Wielkiego, jak i Katarzynę II, widząc w nich jedyną siłę zdolną pchnąć Rosję na drogę nowoczesności.
