Celem artykułu jest przedstawienie możliwości interpretacyjnych wynikających z czytania piosenki (jej poszczególnych wykonań) za pomocą kategorii performansu. Wykorzystana w ramach badań definicja tego pojęcia zaczerpnięta jest z teorii Richarda Schechnera, natomiast rozumienie rozmaitych aspektów performatywności piosenki opiera się zarówno na Schechnerowskich „pytaniach performatywnych” jak i rozpoznaniach Eriki Fischer-Lichte. Na przykładzie Jeszcze w zielone gramy Wojciecha Młynarskiego i różnych wykonań wspomnianego przeboju (m.in. aktorów i przyjaciół Teatru Ateneum, Macieja Maleńczuka, Darii Zawiałow) przybliżone zostają liczne możliwości „uchwycenia” tego wielokodowego gatunku pozwalające zarysować kształty i formy jego szerokiego społecznego funkcjonowania, a także relacji piosenka-społeczeństwo.

Słowa kluczowe: piosenka, performans, muzyka popularna, społeczeństwo