Celem artykułu jest omówienie procesu powstawania oraz działalności miejsca, które było otwarte w czerwcu 2019 roku w Zespole Szkół Specjalnych nr 89 w Warszawie pod nazwą Przestrzeń bez końca (PBK). Projekt powstał w ramach Biennale Warszawa, a jego głównym założeniem było współtworzenie przez dzieci, młodzież i artystów demokratycznego centrum kultury, nauki, sztuki i zabawy. W tekście proces twórczy jest opisywany z perspektywy kuratorki projektu, tym samym metodologia badawcza zasadza się na idei practice-based research. Istotną częścią artykułu są rekomendacje związane z praktyką artystyczno- edukacyjną skierowane do wszystkich aktorów życia społecznego tworzących dziecięcy habitat.

Słowa kluczowe: demokracja, edukacja, sztuka, kuratorstwo