Serial Ranczo przez ponad dziesięć lat przyciągał przed ekrany miliony widzów i uznany został za fenomen zarówno w perspektywie odbiorczej, jak i socjologicznej. Poprzez pryzmat wydarzeń rozgrywających się w małej wsi na wschodzie Polski Twórcy: reżyser Wojciech Adamczyk i scenarzysta Robert Brutter nie tylko pokazywali obraz naszego kraju, dopasowując się do zachodzących w nim zmian (a nierzadko nawet je wyprzedzając), ale także w pewnej mierze kształtowali go. W 2015 roku, wobec nadchodzącej nieuchronnie dziesiątej, ostatniej już serii Rancza, twórcy serialu wystartowali z nową produkcją: Dziewczynami ze Lwowa, która ukazywała Polskę i jej mieszkańców tym razem na tle dużego miasta i z perspektywy obcokrajowca nie z Zachodu (jak Lucy w Ranczu), lecz ze Wschodu – z Ukrainy. Przedmiotem artykułu jest analiza porównawcza obrazu Polski (a raczej, jak podkreślał niejednokrotnie sam reżyser – Polaków), wyłaniającego się z zestawienia tych dwu seriali, połączona integralnie z uwagami na temat ich odbioru przez widzów. Autorka podkreśla, że intencją twórców było przełamywanie stereotypów społecznych i narodowych, zaś baśniowa konwencja seriali (zwłaszcza Rancza) nie wyklucza odniesień do polskiej rzeczywistości.