Punktem wyjścia i głównym przedmiotem analizy jest zmieniający się status poezji we Polsce rozpatrywanyw kontekście teorii postkolonialnej. W pierwszej części analizowane są współczesne teksty kultury, które dokonują tematyzacji statusu poezji w polskiej tradycji (sztuki Pawła Demirskiego, film „Papusza” Joanny Kos-Krauze i Krzysztofa Krauze oraz najnowsze powieści Małgorzaty Musierowicz). Część druga przedstawia braki dotyczące krytycznej analizy restauracji kapitalizmu w polskiej humanistyce po 1989 roku i wynikające stąd paradoksy. W ostatniej części interpretacji poddane zostały na nowo zdefiniowane wiersze „politycznie niepoprawne”: Szczepana Kopyta „Kto zabił Jolantę Brzeską” oraz anonimowy wiersz „Na śmierć Dominika Szymańskiego z Bieżunia”.

Słowa kluczowe: polska poezja, kapitalizm, queer