Nagła śmierć najważniejszych urzędników państwowych w katastrofie smoleńskiej zaburzyła społeczny ład, wytwarzając potrzebę mitycznego usensownienia tragedii i uporządkowania rozbitego świata. Poezja smoleńska odegrała ważną rolę w kształtowaniu opartego na romantycznym wiktymizmie mitu smoleńskiego. Wiersze smoleńskie można w takiej optyce czytać jako rodzaj obrzędu, którego funkcją jest uporządkowanie rozbitej rzeczywistości społecznej i symbolicznej. Artykuł podejmuje próbę analizy właściwości tego mitu oraz prześledzenia topiki ofiarniczej w wybranych wierszach smoleńskich.

Słowa kluczowe: poezja smoleńska, wiersze smoleńskie, katastrofa smoleńska, pamięć romantyzmu, retoryka postromantyczna, mit smoleński