Raport z badań, których celem było zdiagnozowanie zmian zachodzących w sferze wartości, norm i postaw. Diagnoza taka była możliwa dzięki bezpośredniemu nawiązaniu do badań z lat 1983–1984, które przeprowadzono w czasie jarocińskich festiwali. Uzyskane wtedy dane stały się podstawą do sformułowania wielu ważnych opisów oraz ocen życia polskiego społeczeństwa. Dotarcie do oryginalnych narzędzi badawczych sprzed 30 lat i korpusu pozyskanych wówczas danych dało kapitalną możliwość realizacji koncepcji re-study. Projekt „Jarocin re-study: muzyka, wartości, kultura” obejmował nie tylko przeprowadzenie klasycznego badania powtórnego, ale także rozszerzenie jego formuły o próbę badawczą publiczności Off Festivalu. Unikatowa formuła re-study umożliwiła zdiagnozowanie zmian zachodzących w dopełniających się sferach: hierarchii wartości, norm i autorytetów, poziomu zaufania społecznego i angażowania się w życie publiczne, form religijności, postaw moralnych i estetycznych oraz znaczeń wiązanych z muzyką. Ponadto ten sposób badań pozwolił na stworzenie rekomendacji dotyczących kształtowania polityki kulturalnej w Polsce, ze szczególnym uwzględnieniem zjawiska tak zwanej festiwalizacji.

Zbiór tekstów powstał we współpracy z ukraińskim czasopismem „Krytyka”. Chcemy przybliżyć polskiemu czytelnikowi widziane z pierwszej ręki analizy aktualnej sytuacji Ukrainy i tego, w jaki sposób sytuacja ta wpłynęła na aktualną ukraińską kulturę. Zadajemy pytanie o to, jak kultura, sztuka, literatura mogą reagować na bieżące wydarzenia polityczne, w jaki sposób może stać się ich częścią, jak zmienia rzeczywistość poprzez opowiedzenie się po jednej ze stron? Rozmowa Anny Łazar z artystką Łesią Chomenko z grupy R.E.P. dotyczy nie tylko egzystencjalnej sytuacji młodych artystów ukraińskich, ale przede wszystkim roli współczesnej sztuki w definiowaniu relacji społecznych i kreowaniu alternatywnych modeli politycznych i kulturowych. Jewhenija Nesterowycz pisze o tym, jak mimo polaryzacji społeczeństwa, nieuniknionej podczas wojny, wspólnocie kulturalnej w wymiarze lokalnym udaje się zachować polifoniczność. Przed intelektualistami i artystami pojawiło się bardzo wiele pytań: co robić z językami ukraińskim i rosyjskim? jak budować naprawdę głęboki dialog między regionami wewnątrz państwa? czy w Słowiańsku słuchają jazzu? Łeonid Szweć, opisując proces ponownej autodefinicji ukraińskiego społeczeństwa obywatelskiego, stwierdza: „Ukraina, która wreszcie stała się sobą, wchodzi na drogę rzetelnego i uczciwego rozpoznania siebie, a na przeszkodzie tego procesu stanąć mogą tylko Ukraińcy”.