Artykuł przedstawia zagadnienie nekropatriotyzmu w eseistyce Przemysława Dakowicza. Łódzki pisarz i badacz literatury stworzył w ostatnich latach ważny projekt czytania polskiej przeszłości XX wieku, którego celem jest redefinicja wspólnoty narodowej w oparciu o na nowo opowiedzianą polską martyrologię. W artykule autor analizuje strategię wykorzystania różnych form śmierci (opisów śmierci, zwłok, ekshumacji), które Dakowicz wykorzystuje, by zdefiniować nowy nekropatriotyzm.
Słowa kluczowe: eseistyka historyczna, historia Polski XX wieku, nekropatriotyzm
