Wraz z nastaniem kryzysu uchodźczego w polskim dyskursie publicznym została wytworzona figura wyobrażonego uchodźcy, która pojawia się zarówno w pro-, jak i antyuchodźczej narracji. Celem artykułu jest poddanie krytycznej analizie różnorodnych działań z szerokiego pola edukacyjnego (edukacja formalna, pozaformalna i nieformalna) związanych z konstruowaniem pozytywnego wizerunku uchodźców. Wśród nich znajdują się różnego rodzaju warsztaty, spotkania międzykulturowe, oddolne inicjatywy, lekcje szkolne, edukacyjne materiały wizualne, których odbiorcami są dzieci, młodzież, dorośli i seniorzy. Z analizowanych przez autorkę przekazów wynika, że nie tylko dyskurs antyuchodźczy, jak pokazują dotychczasowe badania, ale również dyskurs prouchodźczy posługuje się stereotypowymi figurami, zakorzenionymi w dyskursie praw człowieka i kosmopolityzmu.