W tekście skupiam się na jednym z aspektów będących wynikiem rozwoju myśli zajmującej się kolonializmem, kolonialnością i postkolonialnością. Interesuje mnie użycie metafory samokolonizacji do opisu lokalnych działań przedstawianych jako równościowe, antydyskryminacyjne i tożsamościowe. Dzięki metaforze Kiosseva krytycznie przyglądam się temu, jak działają współczesne polskie organizacje spod znaku LGBT+ oraz temu jaką historię budują. W praktyce przyświecają mi dwa cele. Pierwszy to uzupełnienie informacji na temat działań poznańskich ruchów emancypacyjnych. Drugi to komplikacja badań historycznych i próba odpowiedzi na pytanie o możliwość podmiotowej aktywności LGBT+ w swojej sprawie. Tekst jest próbą odpowiedzi na pytanie jak pisać historię lokalnych działań emancypacyjnych.

Słowa kluczowe: historia lokalna, neoliberalizm, samokolonizacja, postkolonializm, emancypacja, LGBT+