Archiwum
14.12.2020

Performowanie płci w polskim Ballroomie

Tomek Dutka
Praktyki na pandemię

Tematem mojej pracy jest ekspresja tożsamości płciowej w ballroomie vogue’owym i jej nośniki – w tym ubiór. Ballroom jest undergroundową subkulturą, stworzoną pod koniec lat 60. ubiegłego wieku przez nowojorską społeczność LGBTQ+. Polska scena ballroomowa jest prężnie rozwijającą się społecznością, walczącą o prawo do własnej tożsamości w opresyjnym kraju.

Wyjściowym punktem pracy są rozważania Judith Butler na temat performatywności płci kulturowej, zawartej w książce „Uwikłani w płeć”. Posiłkując się zaczerpniętą z niej wiedzą, przeprowadziłem wywiady z osobami zaangażowanymi w różnym stopniu w działalność polskiej kultury balowej. Okazało się, że miały one znaczną trudność w precyzyjnym określeniu granic męskości i żeńskości, zarówno w obrębie opisywanego środowiska, jak i na poziomie całego społeczeństwa. Zauważyły, że pojęcie płciowości opiera się w znacznym stopniu na nawarstwieniu się wieloletnich konstruktów. Wraz z upływem czasu stają się one coraz łatwiejszą pożywką dla parodyzacji i budowy własnej, wieloelementowej ekspresji tożsamości płciowej – co ma miejsce właśnie w ballroomie.

Po analizie wywiadów zacząłem się zastanawiać jak idee męskości i kobiecości przenieść na język ubioru. Zainspirowałem się strojami szesnastowiecznymi, które, jak sądzę, posiadają elementy uznawane z dzisiejszej perspektywy za kobiece. Równocześnie połączone są one z ostentacyjnym eksponowaniem męskich genitaliów. Zderzyłem to z gejowską estetyką lat 70. i 80. XX w., która nacechowana była umięśnionymi ciałami i skórzanymi ubraniami. Inspiracja kostiumem historycznym dodatkowo doprowadziła do powstania nowych tekstyliów przy użyciu cięcia laserowego, w nawiązaniu do tradycyjnej szesnastowiecznej techniki – slashingu. Płynność płci w ubiorze została uzyskana dzięki połączeniu historycznego gorsetu z współczesną męską bielizną.

Z wszystkich tych elementów powstała kolekcja „męska”, która może znaleźć swoje miejsce na scenie klubu nocnego, ale nie do końca w heteronormatywnych realiach.

 

 

 

 

 

 

 

 

#czasywirtualnekulturyrealne
#praktykinapandemie
#physicaldistancingsocialsolidarity