Katarzyna Czarnota rozmawia z Janem Sową o NGO-zacji działań i ruchów społecznych oraz o historii adoptowania apolitycznej semantyki do mechanizmów tworzenia, sposobów funkcjonowania i do opisów społeczeństwa obywatelskiego.
Neoliberalny trzeci sektor charakteryzuje się dominacją funkcji usługowej i charytatywnej względem funkcji rzeczniczej. W ten sposób spora część organizacji pozarządowych buduje „bezpieczne ramy aktywności”. Postulaty, projekty artystyczne i aktywistyczne wychodzące poza strefę apolitycznego komfortu często postrzegane są przez nie z dystansem lub wręcz jako zagrożenie. Nieskrępowane rygorem apolityczności formy działania w polu aktywizmu i sztuki są jednak bardziej realną odpowiedzią na problemy społeczne. Z tego względu – choć przez neoliberalny trzeci sektor traktowane są jako „kryzysowe” – ujawniają one kryzys samego trzeciego sektora.