Obiekty cyfrowe (rozumiane jako podklasa obiektów technicznych) wymagają nowych ontologii chociażby z racji tego, że współcześnie aktywnie współtworzą cyborgiczne podmiotowości. W ujęciu Yuka Huia mają one swoją przestrzeń, czas, sprawstwo i intencjonalność. Jak wykazuję, przynajmniej częściowo kwalifikują się też pod kognitywistyczną kategorię ucieleśnienia. Tak rozumiane „cyfrowe ciała obiektów cyfrowych” pokazują, że nowy materializm w normatywnym wymiarze jest wezwaniem do twórczego wytwarzania i kartografii nowych rodzajów materii, sprawczości i ciał.
Słowa kluczowe: obiekt cyfrowy, cielesność, ucieleśnienie, sprawczość, czas, przestrzeń