Tematem artykułu jest przejawiana przez Stefana Themersona od dzieciństwa fascynacja różnego rodzaju urządzeniami fotografującymi i filmującymi, takimi jak np camera obscura, latarnia magiczna czy aparat rentgenowski. Autorka tropi w pismach twórcy narracje o takich urządzeniach i ich potencjale artystycznym, odwołując się przede wszystkim do dwóch wersji eseju O potrzebie tworzenia widzeń (1937, 1982). Pretekstem do podjęcia tej kwestii jest historia jej własnego zdjęcia z Themersonem wykonanego w fotokabinie na jednej ze stacji londyńskiego metra w roku 1985.