Artykuł poświęcony jest materialnej „infrastrukturze” teorii spiskowych współtworzonej zarówno przez same artefakty techniczne, jak i zarejestrowane na różnego rodzaju nośnikach materialne „ślady”. Za Wolfgangiem Ernstem autorka przyjmuje, że narzędzia rejestracji i odczytu danych posiadają swą własną pozaludzką, maszynową temporalność, która wpływa na nasz sposób rozumienia czasu i historii. Myślenie paranoiczne nie musi być więc jedynie wynikiem samych treści cyrkulujących w medialnych sieciach, ale także stanowić skutek ludzkiego spotkania z materialnymi artefaktami technicznymi. Ów problem przedstawiony został także we współczesnych kontekstach pejzażu medialnego, w których materialność mediów jest zakrywana coraz „grubszymi” warstwami interfejsu ograniczającymi kontrolę nad naszymi urządzeniami i narzędziami.