Artykuł omawia projekt życiopisania (life writing) Krystyny Kofty, w którego centrum znajduje się dziennik, a działalność powieściopisarska i publicystyczna towarzyszą mu i na różne sposoby ujawniają się w nim. Obok funkcji typowych dla dziennika, rozpatrywanych z perspektywy codziennej praktyki pisarskiej, jego opublikowane fragmenty są wyrazem politycznego i społecznego zaangażowania pisarki na rzecz praw kobiet, reinterpretacji historii PRL i profilaktyki chorób nowotworowych. Artykuł udowadnia, że splot prywatnego i politycznego w pisarstwie Kofty jest feministyczną strategią pisarską, a jej kluczową figurą jest „przypominanie” (re-membering) kobiecej (w tym własnej) aktywności, doświadczeń i wrażliwości oraz budowanie kobiecej wspólnoty.

Słowa kluczowe: dziennik, patografia, autobiografia, literatura zaangażowana, codzienność, PRL, pisarstwo feministyczne