Redaktorka naczelna „Czasu Kultury” (wraz z Maciejem Dudą). Badaczka literatury, pracuje na stanowisku adiunkta w Instytucie Filologii Polskiej UAM w Poznaniu. Publikuje prace z zakresu biografistyki, life writing/intymistyki, archiwum i krytyki feministycznej. Od czasu do czasu organizuje wydarzenia kulturalne.
Redaktor naczelny „Czasu Kultury” (wraz z Lucyną Marzec). Doktor habilitowany nauk humanistycznych, profesor USz, psychoterapeuta. Autor m.in. Emancypanci i emancypatorzy. Mężczyźni wspierający emancypację Polek w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku (2017). Współredaktor trzech tomów raportu „Gender w podręcznikach” (2016), redaktor antologii Głosy sojuszników spraw kobiet. Pisma mężczyzn wspierających emancypację Polek w drugiej połowie XIX i na początku XX wieku (2020). Stypendysta NCN i MNiSW. Członek Polskiego Towarzystwa Psychoterapii Psychodynamicznej. Zawodowo łączy praktykę psychoterapeutyczną z pracą naukową i dydaktyczną.
Absolwentka filologii romańskiej i filozofii na UG. Obecnie pracuje jako adiunktka w Instytucie Filologii Romańskiej UG. Naukowo zajmuje się przede wszystkim teorią i praktyką przekładu, XX-wieczną filozofią francuską oraz lingwistyką kulturową. W 2018 roku ukazała się jej monografia zatytułowana Problematyka przekładu filozoficznego. Na przykładzie tłumaczeń Jacques’a Derridy w Polsce. Jest członkinią Polskiego Towarzystwa Językoznawczego.
Pracownik Zakładu Estetyki Literackiej w Instytucie Filologii Polskiej UAM w Poznaniu, teatrolog literaturoznawca, badacz estetyki. Aktywny recenzent teatralny. Wydał książki Estetyka odrzucenia w dramacie i teatrze współczesnym (2011), Wolność, równość, teatr. Pięć lat Sceny Roboczej (2017), Teatr i polityka. Dyskursy polityczne w polskiej dramaturgii współczesnej(2019).
Literaturoznawca, pracownik Zakładu Literatury Romantyzmu w Instytucie Filologii Polskiej UAM w Poznaniu. Zajmuje się literaturą XIX-wieczną, przede wszystkim romantyczną, oraz jej oddziaływaniem na współczesną kulturę. Opublikował książki: Ironie romantyczne (2018) oraz Romantyczna troposfera powieści. Interpretacje prozy Kraszewskiego, Sztyrmera i Korzeniowskiego (2010). Współautor antologii literackiej Co piłka robi z człowiekiem? Młodość, futbol i literatura (2012).
Specjalizuje się w sztuce nowoczesnej i współczesnej Europy Wschodniej. Ukończyła School of Slavonic and East European Studies oraz University College London. Wykładała na University College London, University of the Arts London (Camberwell) i University of York. Autorka m.in. Antipolitics in Central European Art. Reticence as Dissidence under Post-Totalitarian Rule 1956-1989 (2014), Networking the Bloc. Experimental Art in Eastern Europe 1965-1989 (2019). Współredagowała A Reader in East-Central European Modernism 1918-1956 (z Beatą Hock i Jonathanem Owenem, 2019), obecnie pisze monografię o sztuce, pracy i migracji.
Filozof, krytyk filmowy. Jego zainteresowania badawcze skupiają się na ontologii zorientowanej na przedmioty, ciemnej ekologii oraz współczesnym kinie alternatywnym. Autor książki Widmontologia. Teoria filozoficzna i praktyka artystyczna ponowoczesności (2015).
Wykładowca Uniwersytetu Technicznego Giedymina w Wilnie. Prowadzi badania w różnych podobszarach związanych z architekturą, urbanistyką i środowiskiem, a także krytyką kulturową, literaturą i szkolnictwem wyższym, często stosując perspektywę interdyscyplinarną.
W latach 2000–2017 redaktor naczelny „Czasu Kultury”. Ukończył ASP w Poznaniu oraz Central Saint Martins College of Art & Design w Londynie. Otrzymał stypendia British Council, Fundacji Fulbrighta oraz Fundacji Kościuszkowskiej. Profesor na UAP i dyrektor Galerii Miejskiej Arsenał w Poznaniu. Jest członkiem stowarzyszenia AICA. Publikował m.in. w „Art Monthly”, „Springerin”, „PAJ: A Journal of Performance and Art”, „Switch on Paper”, „the International Journal of Education and Art”, „Res Publice Nowej”. Jest autorem trzech książek: Sztuka nieobecna (1999), Seks, pieniądze i religia (2001) oraz Czy sztuka jest wściekłym psem? (2009).