Ukryty urok sytuacji (II)

Dziewiąta edycja WGW była „naj” – oczywiście największa, najdroższa i najliczniej odwiedzana, a być może również najciekawsza. Wielkie święto partnerstwa publiczno-prywatnego na polu kultury i sztuki to impreza przełamująca ustalone kategorie. Trudno jednoznacznie określić charakter wydarzenia: festiwal, gra miejska, impreza branżowa integrująca lub antagonizująca środowisko. Tak czy inaczej, raz w roku galerie komercyjne przy wsparciu finansowym Miasta Stołecznego, Ministerstwa Kultury, Instytutu Adama Mickiewicza i prywatnych firm organizują atrakcyjna procesję dla spragnionych kontaktu ze sztuką warszawiaków.

Dawid Misiorny wykonał niezwykłą dokumentację ostatniej edycji Warsaw Gallery Weekend: niezapomniany czar wieczoru otwarcia i artystyczna waga wystawianych prac znalazły tu niestandardową reprezentację fotograficzną. Wybór jest subiektywny i spontaniczny, nie ma charakteru rankingu czy zestawienia, nie mniej jednak jest nieprzypadkowy.

Demián Flores,  Paweł Kowalewski, Mariusz Tarkawian, Ada Zielińska, Bzik Tropikalny, Galeria Propaganda
Sporo się działo w galerii Propaganda. Zbiorowa wystawa z tytułem Witkacego skłaniała do fantazjowania nad polskim przekładem „I love Dick”.

Bownik, Kolory straconego czasu, BWA Warszawa

Nelly Agassi, Nicolas Grospierre, Longue durée, Pola Magnetyczne
Kolekcjonerzy mieli trudny orzech do zgryzienia: Grospierre czy Bownik? Malarskie projekty czołowych fotografów śmiało odwołują się do klasyków wysoko wycenianego malarstwa. Kinetyczne obrazy Bownika i Grospierre’a znakomicie odcinają się od twardych detali mocno niedoskonałych powierzchni ścian obu galerii i doskonale pasują do chyba każdego luksusowego wnętrza.

Pierwsza część relacji ukazała się na łamach CzasuKultury.pl 22 października 2019 – Ukryty urok sytuacji (I).