Radość z partycypacji

Ręcznie wykonane, neonowe plakaty, pojawiające się od kwietnia na ulicach Poznania, stały się zwiastunem nadchodzącej rewolucji. Działania, które od kilku tygodni podejmują organizatorzy „Warsztatów z rewolucji”: Galeria Miejska Arsenał, Teatr Ósmego Dnia i Estrada Poznańska, mają na celu ukazanie społecznych dysproporcji, z jakich zazwyczaj nie zdajemy lub nie chcemy zdawać sobie sprawy.

Celem wydarzeń jest opuszczenie strefy komfortu poprzez bezpośrednie zaangażowanie i współtworzenie programu „Warsztatów…”.

Organizatorzy i prowadzący badają, w jaki sposób narzędzia sztuki mogą być skutecznie wykorzystane w walce z odradzającym się nacjonalizmem oraz jak sztuka może kreować alternatywy dla tego stanu rzeczy. Pojawiająca się liczba 68 jest nawiązaniem do studenckich protestów, które miały miejsce w maju 1968 w wielu krajach Europy Zachodniej, na Jamajce, w Meksyku i Ameryce Północnej.

Jak pisała kuratorka projektu, Zofia nierodzińska:

Publiczne szczęście, wbrew temu, co mówi nam na ten temat świat reklamy, to wspólne przeżywanie utopijnych momentów, w których wydaje się, że rzeczywistość można jeszcze zmienić, jak podczas Czarnego Protestu czy corocznych Manif. Na przekór postentuzjastycznym trendom współczesności twierdzę, że w rewolucji chodzi właśnie o tę radość czerpaną ze wspólnego działania bez względu na efekty, jakie przynosi; rewolucja to równy dostęp do satysfakcji, tej mentalnej i tej jak najbardziej cielesnej, to egalitarna troska o siebie nawzajem i bliskość, która pozwala przekroczyć poczucie wyobcowania.

„Warsztaty z rewolucji” rozpoczęły się 11 maja głośnym występem Wood & Brass Orchestra, z którą uczestnicy przeszli z Galerii Miejskiej Arsenał do Teatru Ósmego Dnia, tym samym aktywizując przestrzeń miejską. W kolejnych dniach obszarami działań „Warsztatów…” były także Pawilon, Estrada, Zemsta (fot. Irek Popek)

Oficjalne otwarcie działań rewolucyjnych w Galerii Miejskiej Arsenał (fot. Irek Popek).

W  Teatrze Ósmego Dnia, tuż po otwarciu „Warsztatów…”, odbył się performans Jasminy Metwaly: „6 lessons with Alaa”, łączący materiały zarejestrowane podczas rewolucji egipskiej w latach 2011–2013 z instruktażami, jak dokumentować kryzysowe sytuacje (fot. Zofia nierodzińska).

Karina Grifith (reżyserka, artystka i kuratorka z Berlina) i Nevline Nnaji, autorka dokumentu  „Niewysłuchane głosy: czarnoskóre kobiety i prawa obywatelskie” z 2012 roku o czarnoskórych kobietach walczących o prawa obywatelskie, których głos marginalizowano zarówno ze względu na kolor skóry, jak i płeć. Współtworzony przez nie ruch People of Color stał się jednak inspiracją dla ruchów rewolucyjnych w Europie 1968 roku. Pokaz filmu odbył się w Arsenale (fot. Andrea Keppler).

„Ultra-red”, czyli cykl warsztatów dźwiękowych z udziałem międzynarodowego kolektywu muzycznego. Tworzących go Elliota Perkinsa i Chrisa Jonesa interesują takie obszary zagadnienia, jak: polityka społeczna, zdrowie publiczne czy antyrasizm (fot. Zofia nierodzińska).

Kadr z filmu-manifestu kolektywu The Army of Love, wcześniej prezentowanego podczas 9. Biennale w Berlinie. Przesłanie filmu opiera się na założeniu, że każda istota zasługuje na miłość bez rozróżnienia na stopnie (nie)sprawności.

The Army of Love poprowadziło także warsztaty mające na celu obudzenie uniwersalnej miłości i akceptacji (fot. Ewelina Jarosz).

Podczas „Współczytnika rewolucyjnego”, czyli spotkań z redaktorami „Czasu Kultury”, wspólne czytanie tekstów pozwoliła na zbadanie, czy poruszane tematy posiadają potencjał aspekt rewolucyjny.

GynePunk podczas budowania mikroskopu i współtworzeniu laboratorium samopoznania. Kataloński kolektyw poprowadził warsztaty w Arsenale (fot. Irek Popek).

W minioną sobotę w Arsenale odbyła się sesja praktyczno-teoretyczna „Literatura i sztuka w walce z faszyzmem” Konsorcjum Praktyk Postartystycznych, podczas której prezentowano filozoficzną genealogię faszyzmu, jego antykobiecy wektor, historię działań z pogranicza sztuki i antyfaszyzmu, a także aktualne inicjatywy instytucji i kolektywów artystycznych (fot. Irek Popek).