Punktem wyjścia dla artykułu jest powieść kontrfaktycznej Krzysztofa Piskorskiego pod tytułem Czterdzieści i cztery. Autor skupia się na fantastycznej postaci owada Xa’ru, który uczestniczy w europejskiej wiośnie ludów, przyczyniając się do sukcesu polskiej rewolucji. Odwołując się do koncepcji, którą przedstawił Jussi Parikka, autor dowodzi, że owady w XIX wieku były istotną metaforą dla kształtowania modeli wspólnotowości. Są bowiem wcieleniem koncepcji intensywności oraz logiki roju istotnych z punktu widzenia rozwoju mediów. Te dwa pojęcia kierują ku diagnozie współczesnej kultury politycznej opartej na mediach społecznościowych. Ich celem, jak wskazywał Steven Shaviro, jest nie tylko homogeniczna integracja narodu, lecz – jak w populizmie – domknięcie narodowej wspólnoty i nadanie jej funkcji homeostatycznej.

Słowa kluczowe: Krzysztof Piskorski, mesjanizm, owady, logika roju, archeologia mediów