Tekst dotyczy metod posługiwania się narracją w twórczości malarskiej i rysunkowej Franciszki Themerson. Metody te wynikają ze współpracy artystki z mężem Stefanem, z którym od lat 30. XX wieku współtworzyła liczne publikacje książkowe. Tekst ukazuje wpływ okoliczności wojennych na transformację postawy artystycznej Themerson. Wiąże również jej praktykę artystyczną z filozoficzną koncepcją stawania się eksplikowaną przez Gillesa Deleuze’a w kontekście twórczości Lewisa Carrolla.
