W tym artykule polskie studia o niepełnosprawności zostają przedstawione jako mniejszościowy, ksenologiczny dyskurs, wpisujący  się w założenia i postulaty nowej humanistyki. Autorka opisuje tę dyscyplinę jako rodzaj krytyki towarzyszącej działaniom przedstawicielek i przedstawicieli sztuki krytycznej i zaangażowanej, wskazując tym samym na jej interwencyjny charakter. Celem tekstu jest natomiast przedstawienie emancypacyjnych strategii dekonstruktywna ablistycznego paradygmatu niepełnosprawności, które autorka wymienia i charakteryzuje równolegle do szczegółowej analizy spektaklu Gatunki chronione Rafała Urbackiego i Anu Czerwińskiego.

Słowa kluczowe: niepełnosprawność, crip theory, disability studies, taniec, alternatywna motoryka, choreografia krytyczna