Wybitny koryfej i choreograf Robert Bondara należy do rosnącej grupy tych, którym – tak, jak Iwanowi Wyrypajewowi czy Marcinowi Bortkiewiczowi – Teatr Wielki w Poznaniu zaproponował debiut operowy...
Krzysztof Warlikowski od przeszło dekady konsekwentnie rozwija swój teatr monumentalny. Nie licząc realizacji operowych zaczęło się to gdzieś pomiędzy „Aniołami w Ameryce” a „(A)pollonią”...
Jakie tematy powinien podejmować lokalny teatr? Jaką rolę ma pełnić w mieście? Opowiadać o mikroświecie czy poruszać problemy globalne? Przegląd produkcji Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy był świetnym pretekstem, żeby odpowiedzieć na te pytania...
W powszechnej świadomości Maria Pawlikowska-Jasnorzewska istnieje przede wszystkim jako autorka ckliwych wierszy. Dzięki inscenizacji na scenie poznańskiego Teatru Nowego sztuki „Baba-dziwo” dostrzec w niej można także ironiczną autorkę dramatu o zawsze aktualnej wymowie...
„Skok w wiarę” podczas tegorocznej Malty okazał się skokiem na główkę do basenu, w którym może nie być wody. Niewiadoma, która czeka na nas przy lądowaniu, prowokuje dreszcz ekscytacji u miłośników sportów ekstremalnych...
„Żaby” Michała Borczucha z warszawskiej Teatrgalerii STUDIO są buńczuczne i pretensjonalne. To spektakl stworzony z pełną świadomością tego, że nie zmieni świata – bo zarówno jego treść, jak i język są nieoswojone, chropowate i zdradliwe...
„Szczerze mówiąc, czasami chyba warto odsunąć na bok pytania o performatywność, teatralność i po prostu wyjść na ulicę. Zajmijmy się zjawiskami! Róbmy robotę!” – druga część rozmowy Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Spektakle Układu Formalnego adresowane są przede wszystkim do młodej publiczności, co decyduje o wyborze problemów, jakim teatralni artyści poświęcają swoją uwagę. Pod koniec kwietnia cztery ich przedstawienia znalazły się w programie prezentacji Instytutu Grotowskiego...
Twój projekt, którego częścią jest spektakl „Sean powie parę słów o sobie” był sprawdzaniem w praktyce tego, co w teorii niby wszyscy wiemy: że powinno być interdyscyplinarnie, że powinno dochodzić do współpracy między badaczami a artystami na wielu poziomach, że instytucje powinny wspierać ten proces – pierwsza część rozmowy z Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Teatr Polski w Poznaniu. W ciągu ostatniego roku swoje spektakle wyreżyserowało tu kilku znanych i docenianych twórców teatralnych średniego pokolenia. Po Mai Kleczewskiej, Monice Strzępce i Ewelinie Marciniak przyszedł czas na Jana Klatę...
Przed paroma laty w Teatrze Nowym Radosław Rychcik strojnie ukwiecił nagrobek Gustawa, znanego też jako Konrad, a z początkiem roku w tym samym teatrze Małgorzata Warsicka zajęła się renowacją trumny Kordiana...
W pierwszym wyreżyserowanym przez siebie spektaklu w Teatrze Śląskim Kleczewska oddaje w ręce widzów teatralno-filmowe widowisko, którego scenariusz oparty został na motywach filmu Johna Cassavetesa „Kobieta pod presją”...
Kilka lat temu trudno było stwierdzić, czy lesbijki w ogóle coś tworzą teatralnego w Polsce albo czy są bohaterkami polskiego teatru. O języku teatralnym nawet nie można było marzyć. Teraz też to nadużycie, ale przynajmniej jako Tandem trzymamy rękę na pulsie...
Michał Zadara wyreżyserował „Sprawiedliwość” w Teatrze Powszechnym w Warszawie, by opowiedzieć o niesprawiedliwości, jaka w marcu 1968 roku spotkała późniejszych emigrantów. Chciał też sprawiedliwość wymierzyć – przekuwając to, co wydarza się w teatrze, w realne zawiadomienie do prokuratury, mówiące o możliwości popełnienia przestępstwa...
„Odys” to spektakl o czekaniu, o niedoczekaniu i o tym, co z tego wynika. O skutkach ubocznych cierpliwości i niecierpliwości. O frustracji, rozgoryczeniu i żalu. O nadziei, która zostaje wystawiona na próbę...
Głównym tematem „Spójrz na mnie” jest niepełnosprawność. W spektaklu Adama Ziajskiego specjalistami, podobnymi do osób zaangażowanych w projekty „teatru ekspertów” Rimini Protokoll, są niewidomi...
Marzec 1968 wtargnął na warszawskie sceny teatralne. Pięćdziesiąta rocznica brutalnie rozgromionych przez Milicję Obywatelską demonstracji studenckich i zainicjowana wówczas przymusowa emigracja osób pochodzenia żydowskiego stanowią dla Anny Smolar punkt wyjścia do rozważań o roli prywatnych opowieści w tworzeniu historii...
Gdy dowiedziałem się o Teatrotece Fest – wydarzeniu znanym również pod etykietką „Nowe kadry teatru” – byłem lekko zdezorientowany. No bo jak to może być, że istnieje festiwal prezentujący współczesne produkcje teatru telewizji, których nie produkuje telewizja, ich premiery odbywają się w sali kinowej, a potem TVP zachowuje się tak, jakby były kukułczym jajem i prezentuje je z rzadka bądź zgoła wcale...
„Genialna przyjaciółka” w reżyserii Weroniki Szczawińskiej z Teatru Współczesnego we Wrocławiu to niezwykle zręczna, autorska adaptacja prozy Eleny Ferrante (całej „tetralogii neapolitańskiej”, nie tylko jej pierwszego tomu, którego tytuł wykorzystuje)...
W zapowiedzi „Kanapki z człowiekiem” przeczytać można, że to próba odświeżenia piosenek Jacka Kaczmarskiego. Spektakl w reżyserii Jerzego Satanowskiego posiada zatem olbrzymie ambicje, aby zmierzyć się dorobkiem literackim niegdysiejszego barda „Solidarności”...
Twórcy najnowszego spektaklu Polskiego Teatru Tańca podjęli się trudnego zadania, jakim jest stworzenie teatralnego portretu Polki. Wybór tematu nie dziwi; w ostatnich latach prawa kobiet budzą powszechne zainteresowanie...
Nienasycony system objął swoim zasięgiem całą rzeczywistość. Żyjemy w fantazji o hippisowskiej komunie, a zdani jesteśmy tylko na siebie. Zlokalizowane w Krzemowej Dolinie centrale mediów technologicznego postępu sięgnęły naszych łóżek, lodówek i salonów...
Tym razem – w przeciwieństwie do wielu ich wcześniejszych produkcji – spektakl prowadzonej przez Wojtka Wińskiego grupy nie eksplorował nowych przestrzeni, a testował rozmaite formy języka scenicznego...
W spektaklu Libera pacjent zostanie sprowadzony do roli oddziałowego błazna, który w dążeniu do pozyskania środków przeciwbólowych jest w stanie wystawić swoje dobre imię na publiczne obśmianie...
Jak wytłumaczyć to, że aktorzy, początkowo postrzegani jak osoby prywatne, od pewnego momentu stają się „postaciami”? W którym miejscu zaczyna się i kończy wiara w słowa, które wypowiadają i w działania, które podejmują...
Weronika Szczawińska, inscenizując „Wojnę światów” na deskach Teatru Zagłębia w Sosnowcu, nawiązuje do legendarnej reakcji odbiorców jej adaptacji radiowej, zrealizowanej przez Orsona Wellesa w 1938 roku...
Skąd bierze się potrzeba tworzenia? Czy jest jeszcze sens uprawiania sztuki? „Proces” Krystiana Lupy sugeruje takie pytania, choć nie stawia ich wprost. Przez ostatni rok reżyser często artykułował je publicznie...
Trzecia część „Trylogii o chorwackim faszyzmie: Chorwacki Teatr” w reżyserii Olivera Frljicia to spektakl rozgrywający się w przestrzeni, której ramy stanowią dwa obrazy. Pierwszy przedstawia Jezusa siedzącego przy stole w towarzystwie swoich uczniów w czasie ostatniej wieczerzy...
Sceneria najnowszej premiery warszawskiego Teatru Powszechnego, „Mefista” w reżyserii Agnieszki Błońskiej żywcem wyjęta jest nie tylko z „Klątwy”, ale także z „Upadania” (ostatniej premiery zeszłego sezonu)...
A zatem myślisz, miły niedobitku polskiej inteligencji bądź ty, przedstawicielu klasy średniej chodzący do teatru, że podczas spektaklu „K.” duetu Moniki Strzępki (reżyseria) i Pawła Demirskiego (tekst) dostaniesz przyjemną parodię Kaczyńskiego w kabaretowym stylu...
„Zemsta” to jeden z najpopularniejszych dramatów mistrza polskiej komedii. Aleksander Fredro – poprzez mistrzowsko kreślone charaktery, celne opisy i giętki język – znakomicie kształtuje w nim wizję świata przedstawionego...
Alain Platel opowiada o związku jednostki ze społecznością, ukazując tę więź na przykładzie relacji wewnątrz orkiestry dętej. Jeden z jej członków próbuje pogodzić się z nadchodzącą śmiercią...
Magdalena Miklasz interesująco wyreżyserowała przedstawienie według „Iwony, księżniczki Burgunda”, wykorzystując parę naprawdę dobrze rozegranych scen i przemyślanych chwytów scenicznych...
Grani gościnnie w Nowym Teatrze „Kibice” warszawskiego Teatru Żydowskiego to spektakl o możliwości spotkania. O przełamywaniu stereotypów. Wreszcie o teatrze jako przestrzeni, w której dojść może do nieoczekiwanego dialogu...
Árpád Schilling zastał w Teatrze Powszechnym pozostawioną po „Klątwie” niemal pustą scenę, zlepki medialnego trzęsienia ziemi oraz aktorów, którzy u Frljicia występowali pod własnymi nazwiskami...
W Teatrze Dramatycznym w Warszawie z wielką pompą przygotowano musical, który w założeniu miał być hołdem dla równości i tolerancji, a równocześnie oferować dobre przesłanie, dobrą zabawę i dobrą muzykę...
W „Raw Light” – tour de force, utkanym z półwidzenia antyspektaklu – Anna Nowicka neguje wszystkie utarte cechy czasoprzestrzeni teatralnej. Paradoksalnie jednak uaktywnia, czy wręcz angażuje w nas pierwotne lęki i pragnienia, które zawsze towarzyszyły człowiekowi konstruującemu ramy przedstawienia...
