„Przypominając sobie naszą ubiegłoroczną zapowiedź Boskiej Komedii, doszłam do wniosku, że wiele z naszych uwag, propozycji, postulatów zostało w tym roku spełnionych albo chociaż zauważonych” – Julia Kowalska i Julia Lizurek rozmawiają ze sobą o 12...
Kamila Siwińska wyreżyserowała dramat rosyjskiej autorki Olgi Szylajewej, opowiadający o wiecznym cyklu, któremu podporządkowane jest kobiece ciało. Ten cykl organizuje nie tylko rytm wypływania krwi spomiędzy ud, ale także powracające poczucie winy i wstydu...
„Po prostu” doskonale wpisuje się w idee towarzyszące twórczyniom i twórcom Instytutu Sztuk Performatywnych. Deklarują oni dbałość o stwarzanie przestrzeni artystycznej wolnej od instytucjonalnych uwikłań i przemocy, a zarazem o międzyludzkie relacje i budowanie wzajemnego szacunku w czasie procesu twórczego...
Niezależnie od prezentowanych treści Lupa tworzy obrazy katastroficzne. „Wyspa uciekinierów” to nie tyle opowieść o bliskiej schyłkowości, ile – choć brzmi to być może dość karkołomnie – o rozpadzie po rozpadzie...
Najważniejszym motywem spektaklu Roszkowskiego nie jest jednak fabularna misja pokonania smoka, a prezentacja odmiennych postaw księżniczki i Kraka Juniora, różnie reagujących na kryzys prowokowany obecnością potwora oraz wywołanym przez niego głodem i pogłębiającym się lękiem społecznym...
Przez niemal tydzień Teatr Polski w Poznaniu był enklawą ukraińskiej – w większości pozainstytucjonalnej – kultury teatralnej. […] Kilka prezentacji z Lwowa, Charkowa i Kijowa pozwala z nadzieją spojrzeć na przyszłość ukraińskiego teatru...
W świetle strukturalnej organizacji Platformy trudno zaproponować inne rozwiązanie niż uznanie kompetencji grona selekcjonerów złożonego z artystów, dziennikarzy, kuratorów i teoretyków tańca, dobranych z uwagi na kryteria specjalizacji zawodowej, płci i wieku...
Poznańska Arena nie zaskakuje w takim stopniu jak wykorzystane niegdyś przez Vicka budynki opuszczonego banku czy nieczynnych zakładów chemicznych – aranżacja jej przestrzeni przez Samala Blaka przyniosła jednak ciekawe efekty i stała się namacalnym potwierdzeniem programowych deklaracji kierownictwa poznańskiej sceny...
Twórcy przedstawienia wiedzą, że bunt zastąpiony dziś został energią innego rodzaju – kto wie, może lepiej pasującą do współczesnej Europy. Ta wielu ludziom jawi się jako twór kaleki, o niepewnej przyszłości...
Tematem spektaklu „Motyl” jest oswajanie ciemności – zarówno w sensie dosłownym, jak i w metaforycznym odniesieniu do ludzkich lęków. Mrok wywołuje strach we wszystkich bohaterach przedstawienia: boi się go zmuszana do spania przy zgaszonym świetle pięcioletnia Rutka, przywiązany do drzewa w lesie pies Mazoń, a nawet czarny charakter – Król Złotousty...
W zaskakująco skromnym programie tegorocznego idiomu festiwalu Malta, od lat stanowiącego najważniejszy blok festiwalowego programu, nie znalazło się niemal nic, co mogłoby dorównać maltańskiemu formatowi i realizowanym wcześniej ambicjom, które od lat wysoko ustawiały poprzeczkę oczekiwań widzów...
Od niemego protestu aktorów Teatru Polskiego we Wrocławiu przeciwko objęciu funkcji dyrektora przez Cezarego Morawskiego minęły prawie trzy lata. „Poskromienie” w reżyserii Moniki Pęcikiewicz zainaugurowało działalność zespołu w nowej wrocławskiej przestrzeni działań artystycznych – prowadzonej przez Instytut Grotowskiego Piekarni na Kępie Mieszczańskiej...
Granicą naszej wyobraźni są obraz śmierci i nicość. To granica sprawdzalna i przesuwalna – jej modyfikacje są możliwe w sztuce i filozofii. Krzysztof Garbaczewski i jego zespół, czerpiąc z doświadczeń Bolesława Leśmiana, Kazimierza Malewicza, Martina Heideggera i Paula Celana tworzą przestrzeń transcendentalnej realności...
Rafał Betlejewski poprzez jeden ze swoich łódzkich murali deklaruje wprost: „Tęsknie za Tobą, Żydzie”. To wyznanie generuje powstanie subtelniejszego, ale równie przejmującego hasła: „Wracaj”, które jest tytułem dramatu Przemysława Pilarskiego, będącym kolejną konfrontacją polsko-żydowskich doświadczeń, oczekiwań i postaw...
W spektaklu Jakuba Skrzywanka przytoczono fragmenty „Mein Kampf”, których nie szlifowano cenzorską przezornością. Od początku miejsce i czas akcji zawieszone są pomiędzy współczesną Polską a Republiką Weimarską z poprzedniego wieku, podkreślając uniwersalność faszystowskiej ideologii...
„Inni Ludzie” to słodko-gorzka, polsko-polska, wulgarno-poetycka opowieść o trzydziestokilkuletnim Kamilu z warszawskiego Grochowa, który marzy o nagraniu hip-hopowej płyty. Jego postać łączy wszystkich innych ludzi – bohaterów spektaklu: typowych, kreślonych wręcz komiksowo postaci reprezentujących różnorodność mieszkańców Warszawy...
Interdyscyplinarny eksperyment, łączący premierę spektaklu, wydanie książki oraz wernisaż fotografii i projekcji wideo zmusza do zadawania pytań o potrzebę ciągłego powracania do postaci Jerzego Grotowskiego...
Język Jelinek to niezwykle trudny materiał teatralny – zarówno dla aktorów, jak i widzów. Na własnym przykładzie mogę powiedzieć, że odbiór ponadgodzinnego spektaklu wykorzystującego tekst nasycony niezliczonymi odniesieniami to wysiłek intelektualny wymagający takiej koncentracji, że łatwo zgodzić się na (przynoszący ulgę) odbiór sensualny...
Miało być królewsko – spektakl Remigiusza Brzyka jest drugim przygotowanym w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie, który wywalczyła rada artystyczna działająca w porozumieniu z dyrektorem teatru Markiem Mikosem...
Perspektywą zbliżającego się końca, związanego bezpośrednio z procesem zmian klimatycznych, zainteresował się Paweł Łysak, który w Teatrze Polskim w Bydgoszczy przygotował spektakl „Trump i pole kukurydzy”...
Młody Reżyser (Helena Sujecka) rozpoczyna pracę nad przedstawieniem, w którym główną rolę zagrać ma aktor senior Konrad Konrad (Klaudia Waszak). Na casting ogłoszony do roli Muzy przychodzi pięć drag queens, nazywających siebie Królowymi...
„Mój ty Boże” – sformułowanie, używane niegdyś przez panią Stanisławę, repatriantkę z serialu „Klan” (nieodżałowana Kazimiera Utrata), które zwykle wymawiała w tonie dramatycznego przerażenia – jest najlepszym komentarzem spektaklu „Bachantki” Mai Kleczewskiej...
Bohaterowie powieści „Wiele demonów” nie dają się łatwo klasyfikować czy oceniać – pierwsze wrażenie, jakie ich opisy wywołują w czytelnikach, bardzo często okazuje się mylące i może prowadzić do błędnych wniosków...
Teatr Wielki, we współpracy z warszawską Operą Narodową, przygotował inscenizację „Manru” – jedynej opery skomponowanej przez Ignacego Jana Paderewskiego. Jej reżyser, Marek Weiss, spróbował wyeksponować tematy inności i wolności...
Czy postulaty feministyczne zakorzeniły się w świadomości Polek i Polaków? Jak zadać to pytanie, by nie zabrzmiało patetycznie? Jak mówić o równości i jak jej doświadczać? A czy spektakl teatralny może zrobić coś w tej sprawie...
Intuicja słusznie podpowiada więc Jakubowi Skrzywankowi (kolejny już raz!), że mówić o przeszłości trzeba inaczej niż dotychczas. Jeżeli chcemy reanimować pamięć o tym, co nas przez lata kształtowało jako wspólnotę, coś musi się zmienić w naszych słowach, gestach i manierach...
Poznański „Władca much” to spektakl żywy, ciekawy i prowokujący do myślenia. Jest szczególnie atrakcyjny dla młodych widzów: podczas mojego pokazu siedzący tuż obok mały chłopiec krzyknął kilkakrotnie, patrząc na scenę: „to tak jak ja!”...
„Mistrz i Małgorzata” w reżyserii Pawła Passiniego to spektakl o tym, w co i jak współcześnie wierzymy. Reżyser wykorzystał wielowątkowy, znany i ceniony tekst Michaiła Bułhakowa, żeby zaprosić Wolanda i jego świtę do Nowej Huty, gdzie zderzani są z aktualną rzeczywistością widzów...
Chociaż podczas najnowszej premiery Narodowego Starego Teatru w Krakowie – „Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej” Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki – miałam swoje miejsce, towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, że ktoś zabawił się moim kosztem...
Komediowa stylistyka nie powstrzymuje uniwersalnych pytań o pamięć, patriotyzm i ofiarność, o sens buntu, znaczenie oporu i możliwość rewolucji. Osoby mające alergię na hasło „historia” nie muszą się obawiać...
Cezary Tomaszewski w „Instytucie Goethego” wystawionym w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu zastanawia się, w jakim stopniu werteryzm dalej oddziałuje na przedstawicieli obojga płci. Na wyświetlanych przed oklaskami napisach pojawia się długa lista nazwisk samobójców – ofiar werteryzmu od momentu wydania powieści w 1774 roku...
Próbując rozpoznać najważniejsze wydarzenia ubiegłego sezonu teatralnego, rozmawiamy o nadchodzącej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Boska Komedia” w Krakowie – jednym z najważniejszych przeglądów polskiego teatru...
W „Drachu” Szczepan Twardoch rezygnuje z linearnej narracji – szatkuje biografie swoich bohaterów, zmuszając czytelnika do bardzo uważnej lektury i samodzielnego układania jej elementów w całość...
Jolanta Janiczak i Wiktor Rubin starają się zmienić utarty sposób myślenia o bohaterkach swojego przedstawienia. Proponują zdjęcie Konopnickiej z piedestału narodowej wieszczki i wciągnięcie jej do tłumu kobiet, które na ulicach domagają się respektowania własnych praw...
