„Mój ty Boże” – sformułowanie, używane niegdyś przez panią Stanisławę, repatriantkę z serialu „Klan” (nieodżałowana Kazimiera Utrata), które zwykle wymawiała w tonie dramatycznego przerażenia – jest najlepszym komentarzem spektaklu „Bachantki” Mai Kleczewskiej...
Bohaterowie powieści „Wiele demonów” nie dają się łatwo klasyfikować czy oceniać – pierwsze wrażenie, jakie ich opisy wywołują w czytelnikach, bardzo często okazuje się mylące i może prowadzić do błędnych wniosków...
Teatr Wielki, we współpracy z warszawską Operą Narodową, przygotował inscenizację „Manru” – jedynej opery skomponowanej przez Ignacego Jana Paderewskiego. Jej reżyser, Marek Weiss, spróbował wyeksponować tematy inności i wolności...
Czy postulaty feministyczne zakorzeniły się w świadomości Polek i Polaków? Jak zadać to pytanie, by nie zabrzmiało patetycznie? Jak mówić o równości i jak jej doświadczać? A czy spektakl teatralny może zrobić coś w tej sprawie...
Intuicja słusznie podpowiada więc Jakubowi Skrzywankowi (kolejny już raz!), że mówić o przeszłości trzeba inaczej niż dotychczas. Jeżeli chcemy reanimować pamięć o tym, co nas przez lata kształtowało jako wspólnotę, coś musi się zmienić w naszych słowach, gestach i manierach...
Poznański „Władca much” to spektakl żywy, ciekawy i prowokujący do myślenia. Jest szczególnie atrakcyjny dla młodych widzów: podczas mojego pokazu siedzący tuż obok mały chłopiec krzyknął kilkakrotnie, patrząc na scenę: „to tak jak ja!”...
„Mistrz i Małgorzata” w reżyserii Pawła Passiniego to spektakl o tym, w co i jak współcześnie wierzymy. Reżyser wykorzystał wielowątkowy, znany i ceniony tekst Michaiła Bułhakowa, żeby zaprosić Wolanda i jego świtę do Nowej Huty, gdzie zderzani są z aktualną rzeczywistością widzów...
Chociaż podczas najnowszej premiery Narodowego Starego Teatru w Krakowie – „Rok z życia codziennego w Europie Środkowo-Wschodniej” Pawła Demirskiego w reżyserii Moniki Strzępki – miałam swoje miejsce, towarzyszyło mi nieodparte wrażenie, że ktoś zabawił się moim kosztem...
Komediowa stylistyka nie powstrzymuje uniwersalnych pytań o pamięć, patriotyzm i ofiarność, o sens buntu, znaczenie oporu i możliwość rewolucji. Osoby mające alergię na hasło „historia” nie muszą się obawiać...
Cezary Tomaszewski w „Instytucie Goethego” wystawionym w Teatrze Dramatycznym w Wałbrzychu zastanawia się, w jakim stopniu werteryzm dalej oddziałuje na przedstawicieli obojga płci. Na wyświetlanych przed oklaskami napisach pojawia się długa lista nazwisk samobójców – ofiar werteryzmu od momentu wydania powieści w 1774 roku...
Próbując rozpoznać najważniejsze wydarzenia ubiegłego sezonu teatralnego, rozmawiamy o nadchodzącej edycji Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego „Boska Komedia” w Krakowie – jednym z najważniejszych przeglądów polskiego teatru...
W „Drachu” Szczepan Twardoch rezygnuje z linearnej narracji – szatkuje biografie swoich bohaterów, zmuszając czytelnika do bardzo uważnej lektury i samodzielnego układania jej elementów w całość...
Jolanta Janiczak i Wiktor Rubin starają się zmienić utarty sposób myślenia o bohaterkach swojego przedstawienia. Proponują zdjęcie Konopnickiej z piedestału narodowej wieszczki i wciągnięcie jej do tłumu kobiet, które na ulicach domagają się respektowania własnych praw...
Zanim słowa dziecięcej rymowanki padły ze sceny podczas premiery we wrocławskim Teatrze Muzycznym Capitol, wokół „Blaszanego bębenka” w reżyserii Wojciecha Kościelniaka było już głośno...
Wystawianie „Pana Tadeusza” jest ryzykowne. Nie tylko przez zatrważającą liczbę interpretacji tego tekstu, ale także przez osadzenie go w kontekście kultury narodowej. Jak niemal każde dzieło Mickiewicza, spuchł on od interpretacji i unosi się dziś po powierzchni magmy rozmytych znaczeń, z której co jakiś czas wynurzają się macki banału, przesady, uproszczeń czy pustego kpiarstwa, wciągające odbiorcę w głębiny niekończących się dyskusji o końcu romantyzmu...
„Dawid jedzie do Izraela” to koprodukcja TR Warszawa i Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN, która powstała w wyniku zamkniętego konkursu skierowanego do młodych twórców teatralnych. Choć wpisuje się w rocznicowe obchody, idzie im trochę na przekór...
Wybitny koryfej i choreograf Robert Bondara należy do rosnącej grupy tych, którym – tak, jak Iwanowi Wyrypajewowi czy Marcinowi Bortkiewiczowi – Teatr Wielki w Poznaniu zaproponował debiut operowy...
Krzysztof Warlikowski od przeszło dekady konsekwentnie rozwija swój teatr monumentalny. Nie licząc realizacji operowych zaczęło się to gdzieś pomiędzy „Aniołami w Ameryce” a „(A)pollonią”...
Jakie tematy powinien podejmować lokalny teatr? Jaką rolę ma pełnić w mieście? Opowiadać o mikroświecie czy poruszać problemy globalne? Przegląd produkcji Teatru im. Heleny Modrzejewskiej w Legnicy był świetnym pretekstem, żeby odpowiedzieć na te pytania...
W powszechnej świadomości Maria Pawlikowska-Jasnorzewska istnieje przede wszystkim jako autorka ckliwych wierszy. Dzięki inscenizacji na scenie poznańskiego Teatru Nowego sztuki „Baba-dziwo” dostrzec w niej można także ironiczną autorkę dramatu o zawsze aktualnej wymowie...
„Skok w wiarę” podczas tegorocznej Malty okazał się skokiem na główkę do basenu, w którym może nie być wody. Niewiadoma, która czeka na nas przy lądowaniu, prowokuje dreszcz ekscytacji u miłośników sportów ekstremalnych...
„Żaby” Michała Borczucha z warszawskiej Teatrgalerii STUDIO są buńczuczne i pretensjonalne. To spektakl stworzony z pełną świadomością tego, że nie zmieni świata – bo zarówno jego treść, jak i język są nieoswojone, chropowate i zdradliwe...
„Szczerze mówiąc, czasami chyba warto odsunąć na bok pytania o performatywność, teatralność i po prostu wyjść na ulicę. Zajmijmy się zjawiskami! Róbmy robotę!” – druga część rozmowy Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Spektakle Układu Formalnego adresowane są przede wszystkim do młodej publiczności, co decyduje o wyborze problemów, jakim teatralni artyści poświęcają swoją uwagę. Pod koniec kwietnia cztery ich przedstawienia znalazły się w programie prezentacji Instytutu Grotowskiego...
Twój projekt, którego częścią jest spektakl „Sean powie parę słów o sobie” był sprawdzaniem w praktyce tego, co w teorii niby wszyscy wiemy: że powinno być interdyscyplinarnie, że powinno dochodzić do współpracy między badaczami a artystami na wielu poziomach, że instytucje powinny wspierać ten proces – pierwsza część rozmowy z Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Teatr Polski w Poznaniu. W ciągu ostatniego roku swoje spektakle wyreżyserowało tu kilku znanych i docenianych twórców teatralnych średniego pokolenia. Po Mai Kleczewskiej, Monice Strzępce i Ewelinie Marciniak przyszedł czas na Jana Klatę...
Przed paroma laty w Teatrze Nowym Radosław Rychcik strojnie ukwiecił nagrobek Gustawa, znanego też jako Konrad, a z początkiem roku w tym samym teatrze Małgorzata Warsicka zajęła się renowacją trumny Kordiana...
W pierwszym wyreżyserowanym przez siebie spektaklu w Teatrze Śląskim Kleczewska oddaje w ręce widzów teatralno-filmowe widowisko, którego scenariusz oparty został na motywach filmu Johna Cassavetesa „Kobieta pod presją”...
Kilka lat temu trudno było stwierdzić, czy lesbijki w ogóle coś tworzą teatralnego w Polsce albo czy są bohaterkami polskiego teatru. O języku teatralnym nawet nie można było marzyć. Teraz też to nadużycie, ale przynajmniej jako Tandem trzymamy rękę na pulsie...
Michał Zadara wyreżyserował „Sprawiedliwość” w Teatrze Powszechnym w Warszawie, by opowiedzieć o niesprawiedliwości, jaka w marcu 1968 roku spotkała późniejszych emigrantów. Chciał też sprawiedliwość wymierzyć – przekuwając to, co wydarza się w teatrze, w realne zawiadomienie do prokuratury, mówiące o możliwości popełnienia przestępstwa...
„Odys” to spektakl o czekaniu, o niedoczekaniu i o tym, co z tego wynika. O skutkach ubocznych cierpliwości i niecierpliwości. O frustracji, rozgoryczeniu i żalu. O nadziei, która zostaje wystawiona na próbę...
Głównym tematem „Spójrz na mnie” jest niepełnosprawność. W spektaklu Adama Ziajskiego specjalistami, podobnymi do osób zaangażowanych w projekty „teatru ekspertów” Rimini Protokoll, są niewidomi...
Marzec 1968 wtargnął na warszawskie sceny teatralne. Pięćdziesiąta rocznica brutalnie rozgromionych przez Milicję Obywatelską demonstracji studenckich i zainicjowana wówczas przymusowa emigracja osób pochodzenia żydowskiego stanowią dla Anny Smolar punkt wyjścia do rozważań o roli prywatnych opowieści w tworzeniu historii...
Gdy dowiedziałem się o Teatrotece Fest – wydarzeniu znanym również pod etykietką „Nowe kadry teatru” – byłem lekko zdezorientowany. No bo jak to może być, że istnieje festiwal prezentujący współczesne produkcje teatru telewizji, których nie produkuje telewizja, ich premiery odbywają się w sali kinowej, a potem TVP zachowuje się tak, jakby były kukułczym jajem i prezentuje je z rzadka bądź zgoła wcale...
„Genialna przyjaciółka” w reżyserii Weroniki Szczawińskiej z Teatru Współczesnego we Wrocławiu to niezwykle zręczna, autorska adaptacja prozy Eleny Ferrante (całej „tetralogii neapolitańskiej”, nie tylko jej pierwszego tomu, którego tytuł wykorzystuje)...
W zapowiedzi „Kanapki z człowiekiem” przeczytać można, że to próba odświeżenia piosenek Jacka Kaczmarskiego. Spektakl w reżyserii Jerzego Satanowskiego posiada zatem olbrzymie ambicje, aby zmierzyć się dorobkiem literackim niegdysiejszego barda „Solidarności”...
Twórcy najnowszego spektaklu Polskiego Teatru Tańca podjęli się trudnego zadania, jakim jest stworzenie teatralnego portretu Polki. Wybór tematu nie dziwi; w ostatnich latach prawa kobiet budzą powszechne zainteresowanie...
Nienasycony system objął swoim zasięgiem całą rzeczywistość. Żyjemy w fantazji o hippisowskiej komunie, a zdani jesteśmy tylko na siebie. Zlokalizowane w Krzemowej Dolinie centrale mediów technologicznego postępu sięgnęły naszych łóżek, lodówek i salonów...
Tym razem – w przeciwieństwie do wielu ich wcześniejszych produkcji – spektakl prowadzonej przez Wojtka Wińskiego grupy nie eksplorował nowych przestrzeni, a testował rozmaite formy języka scenicznego...
