Dziedzictwo Chen Zhena mieści się między biegunami: z jednej strony skupia jak w soczewce najgenialniejsze wytwory odległych kultur, z drugiej pozostaje skupione na społecznych problemach rzeczywistości, a przez to zawsze aktualne...
Artystka rezygnuje lub znacząco ogranicza tradycyjne środki wyrazu artystycznego, stara się zostawić jak najmniej osobistych śladów, raczej nakierować widzów na określone doświadczenia historii...
Przekraczanie bariery czyjejś skóry jest zawsze wejściem w sferę niepewności, zarówno egzystencjalnej, jak i ontologicznej; zwłaszcza, gdy nie ma się doświadczenia w nakłuwaniu. To rytuał „bycia ku innemu”…
[…] wchodząc w „Wąskie przejście”, stajemy się świadkami niezwykle skomplikowanego intymnego wewnętrznego dialogu. Wybór prac jest nieoczywisty i pozbawiony tezy, co czyni według mnie tę prezentację artystki wyjątkową wystawienniczą perełką...
Wystawa skłania do pytania: Unde terror? Ale kilka sugestii, pomysłów, hipotez ekspozycja podsuwa. […] Wystawa nakłania zatem do ukontekstowienia strachu, do szukania konkretnej historycznej i społecznej sytuacji, w której ktoś kogoś zastrasza, a także do śledzenia transakcji, w ramach których społeczny strach zostanie przekształcony w inną emocję...
Siódma już odsłona biennale mocno skupia się na rzeźbie i instalacji. I bardzo dobrze, bo to miła odmiana dla płaskich monitorów, na których przez ostatnie pół roku z postępującym zniechęceniem oglądaliśmy sypiącą się w gruzy rzeczywistość
Jeśli „apokalipsa” to nie objawienie, ale katastroficzna wizja lub przepowiednia – w tym wypadku ponure proroctwo nie odnosi się raczej do pandemii, lecz do końca znanego nam dotąd wystawiennictwa...
W białoruskiej sztuce dominowały dwa kierunki: artystyczna partyzantka i oficjalna sztuka. […] artystyczna partyzantka przybrała formę reakcji obronnej na wprowadzony przez władzę zakaz uprawiania w przestrzeni publicznej sztuki niezależnej i aktywnej w płaszczyźnie ideologicznej […]...
Biorę i kradnę książkę o „Związkach literatury i sztuki w Polsce po 1945 roku”, która nosi tytuł „(Dy)fuzje” […]. Napiszę recenzję tej wysoce mnie interesującej publikacji, postanawiam...
Artykuł z działu „Na warsztacie” z aktualnego numeru „Czasu Kultury” (1/2020) dotyczący obecności i postrzegania w Polsce współczesnej sztuki afrykańskiej, rozpatrywanej na przykładzie projektu kuratorskiego Armia jednostek / Army of the Individual na poznańskim festiwalu Malta w 2019 roku...
[…] inspiracją dla wystawy była powieść Leonarda Cohena z początku lat 60. zeszłego stulecia. Tytuł się zgadza. Niemniej żaden z nich – ani Leo, ani święty Walenty – nie będzie bohaterem tej przygody...
Nową formę, którą przyjmuje wystawa, należy potraktować jako kolejny krok do zrozumienia sztuki, a ta – jak się okazuje – nie kończy się wraz z brakiem możliwości pójścia na wernisaż...
Zebrane w Zachęcie prace są ukonkretnieniem najważniejszych motywów, zagadnień, problemów, zjawisk, które charakteryzują tytułowy okres rozwoju sztuki wideo. […] sam pomysł przybliżenia sztuki (i historii sztuki) wideo polskiemu odbiorcy jest godny docenienia...
Tu, zgodnie z tytułem, potraktowano artystę jak osobę żywą, pozostawiając go jego własnemu krytycyzmowi. Działa to jednak przeciwko samemu Knaflewskiemu. „Jest” on w swojej autoironii bezbronny, bo spetryfikowany – nie może opowiedzieć nam o sobie samym w 2020 roku, bo w 2020 roku jest biologicznie nieobecny...
Pociąg do kiczowatego nadmiaru jest wrodzony, ale zarazem występuje zastępczo wobec tak zwanych wyższych wartości czy też prawdziwych emocji. Dodatkowe zamieszanie zakłócające te definicji wprowadza obserwacja, że kicz jest ściśle powiązany z czasem, w którym coś nim określamy...
Sieci umarły; sieci są wieczne. O sieciach już nie rozmawiamy. Sieciom dedykujemy główną wystawę jednego z najważniejszych międzynarodowych festiwali poświęconych sztuce, technologii i współczesnej myśli teoretycznej...
Endless House to mieszkalna, futurystyczna i zarazem biologiczna struktura – w kontrze do Corbusierowskiej maszyny do mieszkania. Nerwowa kreska szkiców Kieslera, nietypowa dla architektonicznych rysunków, ogranicza obłe, poszarpane przestrzenie o organicznym, nieco jaskiniowym kształcie...
[…] wystawa nie jest próbą przedstawienia historii szkoły […], ale traktuje o jej współczesnej recepcji. Do realizacji zaproszono dwunastu współczesnych artystów, którzy w swoich pracach mieli niejako odnieść się nie tylko do dawnego fenomenu idei i koncepcji technicznych, ale przede wszystkim do recepcji obrazowej, a zatem charakterystycznej ikonosfery Bauhausu...
Śledząc medialny shitstorm narastający wokół środowisk wyznających nacjonalistyczny fanatyzm, łatwo zauważyć, że faszyzm dzisiaj – podobnie jak w latach 20. ubiegłego wieku – podszyty jest strachem symptomatycznym dla życia w niepewnych czasach...
Wystawa w Muzeum nad Wisłą przypomina morsowanie. Szok termiczny wywołany doniosłością poruszanych problemów idzie w parze z estetyczną euforią i rozgrzewającym poczuciem otwartości na innych...
Wystawa składa się z autorskiej aranżacji 537 obiektów pochodzących ze zbiorów Kunsthistorisches Museum i Naturhistorisches Museum w Wiedniu. Powstała we współpracy z pisarką, ilustratorką i projektantką, a prywatnie partnerką Andersona – Juman Malouf...
„Wybrane filmy, fotografie, spacery i obiekty Krzysztofa Maniaka z lat 2016–2019” w BWA Tarnów to ekspozycja wyjątkowo sensualna. Trzeba poczuć jej zapachy, zapaść się w sianie, wynieść zbłąkane źdźbła na sobie, posłuchać, jak paruje woda w kotle...
Dobiega końca 58. Międzynarodowe Biennale Sztuki w Wenecji. Z tej okazji chciałbym wspomnieć o dwóch pokazywanych tam realizacjach, które choć oddalone od siebie fizycznie i mentalne, połączyły się odpychającą energią przeciwieństw...
Tekst z najnowszego numeru „CzK” (3/2019): W Stanach Zjednoczonych znaczącą różnicą wobec modelu samodzielnej akademii sztuki w stylu europejskim jest umiejscowienie wydziału sztuki w strukturze uniwersytetu na równi z wydziałami nauk ścisłych i humanistycznych...
Artyści prezentowani na wystawie „Alienacje albo następnym razem pożar” w Zachęcie poszukują przyczyn obumierania naszej planety, a współczesność jawi się w ich pracach jako mający defekt produkt kolonializmu, konsumpcjonizmu i globalizacji...
Przez wzgląd na aktualne, dojmujące problemy cywilizacyjne musimy przeformułować hierarchię wartości i potrzeb – współcześnie takim eliksirem życia, który nie tyle przedłuża egzystencję, ile ratuje życie (planety), byłoby interesujące Oksiutę opracowanie ekologicznych metod organizacji środowiska ludzkiego...
Jeżeli więc „force field” – pojęcie-worek, do którego wrzucić można niemal wszystko – miałoby jednoczyć różnorodną praktykę młodych artystów, to właśnie za sprawą fantastycznych konotacji...
Jak sugerują poradniki zdrowego stylu życia, „szczęście rodzi się w jelitach”. W sformułowaniu tym przejawia się zarówno współczesne pragnienie utrzymania całkowitej kontroli nad ciałem, jak i ścisła koncentracja na jednostkowym bycie...
Niezależnie od tego, jak odcina kupony od własnej popularności, Marina Abramović na renomę zasłużyła, wykonując ekstremalne i ryzykowne doświadczenia artystyczne, wystawiające na próbę fizyczną wytrzymałość jej ciała...
Nie sztuką jest pokazać twórczość kobiet, natomiast wyzwanie stanowi stworzenie ekspozycji, która ma własną narrację i nie potrzebuje słów. Zdecydowanie udało się to Natalii Sielewicz, kuratorce wystawy „Farba znaczy krew”...
Trzydziestka to moment podsumowań i pozornej przytomności umysłu – rzeczywistość i fantazja pierwszy raz rozliczają się ze sobą na poważnie. Anda Rottenberg w dokumencie „Rozmowy poszczególne” mówi, że „sztuka, podobnie jak piękno, jest kategorią migrującą”...
Núria Güell to artystka społecznego oporu, która poprzez swoje działania dąży do rozsadzenia systemu kapitalistycznego od środka. Hiszpanka dekonstruuje państwowość i gospodarkę opartą na wolnej konkurencji, posługując się narzędziami, które wytworzył kapitalizm...
