„Mars Room” nie pozwala nam nigdy zapomnieć, jak bardzo naiwna i prostoduszna bywa nasza perspektywa. Oglądanie życia za kratkami weszło do żelaznego repertuaru rozrywki. Oswojenie jest jednak pozorne, bo pozbawione cielesności i realności...
Gdy dowiedziałam się, że Żadan napisał książkę o wojnie, rzuciłam się na nią z niezdrową, wątpliwej jakości etycznej ekscytacją. Ostrzyłam zęby na jakąś fantasmagoryczną groteskę, na tragikomizm Vonneguta, zabawność „Paragrafu 22”, satyrę „Szwejka” i atrakcyjność serialu „MASH”...
Choć od referendum minęły bez mała trzy lata, wiele pytań dotyczących bezprecedensowego wystąpienia jednego z państw członkowskich ze wspólnoty pozostaje bez odpowiedzi. Wszystkie opcje nadal leżą na stole, w tym najmniej prawdopodobny (i najbardziej dla samych zainteresowanych zawstydzający) scenariusz, w którym do brexitu nie dojdzie...
„Dom z dwiema wieżami” to historia doświadczonych, wypartych i przekazywanych dalej traum – szczególnie w wymiarze rodzinnym. To opowieść o paradoksach. W jej ramach to zamknięcie i obóz gwarantują bezpieczeństwo...
Wydając zbiór wywiadów, Maciej Geming dowodzi w praktyce, że o muzyce nie tylko da się, ale nawet powinno się rozmawiać. Kompresując „tańczenie o architekturze” do kolokwialnego „o muzyce się nie gada”, idzie jeszcze o krok dalej i adresuje swoje dialogi z muzykami do „ludzi”...
Barbara Klicka to poetka, redaktorka, a ostatnio dramaturżka. Wydany przez WBPiCAK w Poznaniu tomik wierszy „Nice” zdobył tytuł książki roku Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii najlepszej książki poetyckiej w 2016 roku...
Jesteśmy tam. My. Ja i on. My, czytelnicy, my, uchodźcy. My, a nie „oni”, jak zwykle przedstawiani są uchodźcy w mediach. Książka Boochaniego jest ćwiczeniem z mówienia i myślenia w kategoriach „my”...
W ostatnią niedzielę sierpnia chodziłem po lesie z radyjkiem tranzystorowym, nasłuchując wszystkich możliwych wiadomości. Zląkłem się jak diabli, gdy o trzynastej Wiedeń podał, że mnie i jeszcze kilkudziesięciu innych pisarzy pobito i wywieziono w nieznanym kierunku...
„Wyroby. Pomysłowość wokół nas” mogą stanowić przykład, jak w przystępny i wyczerpujący pisać o zjawiskach, które (zupełnie niesłusznie) wydawały się nam do tej pory niewidoczne lub zawstydzające...
„Czy ze statystyk można wyczytać ludzką traumę?” pyta Joanna Ostrowska, autorka „Przemilczanych”. I od razu odpowiada: „Wierzę, że tak”. Na spotkaniu z czytelniczkami efekt pracy swoich wieloletnich badań – omawianą książkę – określa jako efekt porażki...
Jakub Sajkowski, tytułując swoją trzecią książkę poetycką „Zestaw do kaligrafii”, jednocześnie wskazuje na różnice pomiędzy kulturą europejską a chińską oraz próbuje tworzyć pomiędzy nimi pomost...
Zaczyna się i kończy mocno. Z pomysłem. Gorzej z środkiem, od metodologii po treść. Smakowicie zapowiadająca się „Dziwniejsza historia” Remigiusza Ryzińskiego przypomina queerstoryczny kalejdoskop, wirujący w takim tempie i naszpikowany tyloma lusterkami, że o zagubienie przyprawił samego autora, bo o ile wypada pochwalić Ryzińskiego za intencję, o tyle wykonanie pozostawia momentami sporo do życzenia...
Literatura demaskująca struktury przemocy doskonale wpisuje się w strategie literackiego mainstreamu, nie krytykuje go, lecz wzmacnia, eksploatując okrucieństwo i traktując je jako rewers każdego przejawu zaangażowania...
Jednym z zadań współczesnej poezji jest nieustanna weryfikacja języka, którym się posługujemy w codziennej komunikacji międzyludzkiej. Polega ona zarówno na sprawdzaniu, czy kod ten przylega do rzeczywistości, czy jej przypadkiem nie fałszuje, jak i na wyzwalaniu jego twórczych możliwości...
Klub otwarty w 1964 roku przez polskiego imigranta był przez kilka lat prawdziwą mekką nowojorskiego środowiska artystycznego. Mimo to pozostawał białą plamą w życiorysie amerykańskiej Polonii...
Książka Jiles to również jeszcze jeden przykład na to, że współczesny western – historycznie upupiony gębą anachronicznego kodyfikatora ról płciowych – z powodzeniem funkcjonuje jako nośnik reakcji na społeczne przemiany dzisiejszej Ameryki...
Funeralna proza George’a Saundersa mieści się na dalekich marginesach nie tylko prozy amerykańskiej, ale także współczesnych europejskich eksperymentów. Nie wynika to, rzecz jasna, z niedocenienia autora – to przecież zeszłoroczny laureat Bookera – ale z osobliwości i ekstremalnej niestandardowości jego artystycznego zamysłu, niepokojącego języka i nieoczywistych zamiarów...
Ostatnie wakacje przed wojną, Druskienniki, sielsko-anielsko, dobrze i spokojnie dookoła. Michał ma piękne zdjęcie, które przetrwało z czasów tych wakacji. Roześmiana, łagodna twarz ślicznego dziecka nie zdradza żadnych lęków...
„Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry” to zdanie, obok którego nie da się przejść obojętnie. To zdanie, które 22 lutego 2014 roku wybrzmiało na blogu Reni Eddo-Lodge a cztery lata później pojawiło się na okładce polskiego tłumaczenia eseju brytyjskiej dziennikarki...
Zarówno Aldona Kopkiewicz, jak i Rafał Rutkowski w swoich drugich książkach poetyckich, wydanych niedawno nakładem WBPiCAK, są skupieni na podmiotach, które próbują zachować czystość patrzenia na otaczającą ich rzeczywistość „w samym środku lasu”...
Debiutancka powieść Katarzyny Wiśniewskiej nie ma bijącej w oczy promocji, dobitnie przekonującej czytelników i czytelniczki, że oto trafia do nich literatura przełomowa i demaskatorska, wobec której obojętność jest postawą niemożliwą...
„Lekkie historie, literatura eskapistyczna” ‑ tak ogólnikowo i samodegradująco (?) swą twórczość określa Milo Manara. Dla włoskiego rysownika w centrum zainteresowania tych pozornie niewyszukanych opowieści znajdują się kobiece ciało i odważna erotyka...
Ben Judah odwiedza miejsca nie tylko odległe od jakichkolwiek tras turystycznych, ale przede wszystkim takie, do których sami Brytyjczycy rzadko kiedy zaglądają. Londyn imigrantów to miejsce, w którym nie mówi się już cockneyem, a na ulicach zamieszkanych niegdyś przez brytyjską klasę średnią dominują ciemnoskórzy przybysze z Afryki i Azji...
Wydaje się, że Anda Rottenberg przyzwyczaiła odbiorców swoich książek do lektury autobiograficznej. „Berlińska depresja. Dziennik” jest trzecią publikacją, w której kuratorka łączy to, co intymne, prywatne, z tym, co historyczne, społeczne i polityczne...
Wśród ostatnich debiutów, wydanych nakładem poznańskiego Wydawnictwa WBPiCAK, „Napływ” Emanueli Czeladki spotkał się z dosyć dużym zainteresowaniem czytelniczym i został nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”, Natomiast „Smuta” Franciszka Limego jest słabo obecna w dyskursie o poezji współczesnej...
Do polskich czytelników i czytelniczek „Szpadel” trafia jako „najdojrzalszy i najcelniejszy debiut od lat” i „debiutancka powieść, jakiej życzy się każdemu pisarzowi” (to hasła z holenderskiej prasy zamieszczone na okładce polskiego wydania), polecany także przez polskie pisarski, Zośkę Papużankę i Annę Cieplak...
Kronika dziejów powojennej, polskiej bohemy, dramatyczna historia miłosna, złożony portet wybitnego artysty… Właściwie łatwiej byłoby wymienić, czego nie znajdziemy w „Komedzie. Osobistym życiu jazzu”...
Głównym zadaniem „Antywzorców” pod redakcją Karoliny Sikorskiej jest analiza tego, jak poszczególne praktyki artystyczne mierzą się z dominującymi porządkami społeczno-kulturowymi. Analizy oparte są głównie o case studies, choć nie brak tu subiektywnych doświadczeń artystów i pracowników pola sztuki, szerszej perspektywy teoretycznej oraz namysłu nad możliwościami politycznymi sztuki w ogóle...
Debiuty powieściowe Marcina Kołodziejczyka i Agnieszki Szpili łączy bardzo wiele i to na kilku poziomach. W ujęciu najogólniejszym, biorącym pod uwagę temat, „Prymityw” i „Bardo” konstruują nam piekło polskich stereotypów...
„We Friedrichshain królują studenci i imprezowicze, w Prenzlauer Berg – matki z dziećmi, w Charlottenburgu – zamożni geje. Tylko Marzahn to ziemia niczyja”. Publikujemy fragment książki Beaty Chomątowskiej „Betonia...
Ziemowit Szczerek bierze się za bary z literaturą science-fiction i kreśli wizję przyszłości Polski, a właściwie: Polsk. Wizję brawurową i obezwładniająco śmieszną, a zarazem niepokojąco bliską naszym codziennym doświadczeniom...
Zastanawiając się, czym jest dziś literatura i jakie znaczenie ma w niej fabuła, możemy powiedzieć tak: czegokolwiek dookoła nas nie próbowalibyśmy zrozumieć, literatura może być dla nas punktem wyjścia – rozmowa z Marcinem Jaworskim, kuratorem Festiwalu Fabuły
„Błoto” Hillary Jordan to książka nienowa: dosłownie, bo polski przekład ukazuje się dziesięć lat po premierze oryginału, na fali sukcesu Netfliksowej ekranizacji w reżyserii Dee Rees („Mudbound”, 2015), ale i literacko, bo „Błoto” jest powieścią retro, bazującą na sprawdzonych rozwiązaniach tematycznych i formalnych...
