Gdyby porównać publikację „30 lat sceny techno w Polsce” do DJ-skiego występu, byłby to długi, całonocny, eklektyczny set. […] zebrany przez twórców materiał w pełni oddaje postulaty egalitarności muzyki klubowej, ukazując szeroki wachlarz zjawisk i poglądów, w reprezentatywnych dla sceny proporcjach...

Zmieniając perspektywę opisu, nie próbuję przepisać tej relacji, tylko oświetlić ją z dodatkowej perspektywy. Dodatkowej, a więc kontrapunktowej, nie zaś kontrującej.

To swego rodzaju dekonstrukcja całej branży gastronomiczno-restauracyjnej wraz z jej postfeudalnymi lub postarystokratycznymi fundamentami. […] lokal usługowy staje się tu swoistą przestrzenią aspiracji, a zarazem sceną, na której odgrywamy pożądane przez nas położenie klasowe...

Stereotypowa kulturowa orientalizacja, funkcjonowanie gwarantowane przez wyzysk środowiska, zwierząt i ludzi, upokorzenie gwarantowane przygotowującemu jedzenie, łamanie prawa pracy i warunki zatrudnienia uwłaczające godności… Wszystko to sprawia, że gdy się zagłębiamy się w konteksty, w jakie uwikłany jest kebab, staje się on dość ciężkostrawny...

Autor „Bękartów pańszczyzny” twierdzi, że do kosza należy wyrzucić stary, usypiający pogląd, w myśl którego pańszczyzna była zgodna z duchem czasu czy też po prostu zagnieżdżona w obyczajach epoki...

Z Anną Sobolewską rozmawia Urszula Putyńska

„Dzika rzecz” stanowi rozległy, wielowątkowy fresk. Opowiada o czasie przemian ustrojowych z perspektywy studiów nagraniowych, efemerycznych klubów muzycznych, artystycznych domów kultury, tras koncertowych, nielegalnych miejscówek, szemranych kontraktów z „biznesmenami” przynoszącymi pieniądze w plastikowych torbach, alternatywnych komun wiejskich, przemytniczych pociągów do Berlina…

„Zmyślam tylko trochę. Myślę, że po rozmiarach tomiku widać, że te zmyślenia są bardziej zwięzłe” – rozmowa z Joanną Żabnicką, nominowaną do nagrody-stypendium im. Stanisława Barańczaka

„Wybrałam literaturę opartą na doświadczeniu, bo chciałam pokazać, że wszystkie te historie nie są filtrowane przeze mnie” – rozmowa z Agnieszką Pajączkowską, nominowaną do nagrody-stypendium im...

„Wierzę, że literatura ma moc ocalania. […] bo buduje wyobraźnie zbiorowe, ustawia optykę, potrafi wyostrzać i zaciemniać. A my – badaczki literatury – wiemy, jak jej używać” – rozmowa z Moniką Glosowitz, nominowaną do nagrody-stypendium im...

Dotąd niepublikowane wiersze Krystyny Miłobędzkiej, uhonorowanej za całokształt twórczości Poznańską Nagrodą Literacką – Nagrodą im. Adama Mickiewicza 2020.

„Baśń o wężowym sercu” nie dopisuje Szeli ani do narracji o narodowej zdradzie, ani do narracji o sprawiedliwym mścicielu. Rak wybrał dla siebie pozycję najtrudniejszą w kulturze polskiej – twórcy osobnego...

„Każdy z rozdziałów tej książki opowiada o innym mikrokosmosie kulturowym i o odrębnej sieci znaczeń przypisywanych płciom” – pisze Waldemar Kuligowski w książce „Trzecia płeć świata”, która ukaże się na przełomie września i października nakładem wydawnictwa Albus

Ten sposób prowadzenia narracji […] wydaje się nieco anachroniczny, a nawet odrobinę arogancki. W przededniu końca świata biały mężczyzna lata samolotami tysiące kilometrów, w ogóle nie problematyzując środka transportu i śladu węglowego, jaki pozostawia po sobie jego, w zamierzeniu interwencyjna, turystyka żałoby

Paragraf to podstawowa jednostka redakcyjna tekstu prawnego. Zapożyczyłem ją, by sądzić książkę Szota. W ten sposób nawiązałem też do sądowych batalii Sadowskiej. Paragrafy – tyle z jej życia zostanie w naszej pamięci dzięki Szotowi...

Wielgosz, niejako parafrazując Katona Starszego, powtarza: a poza tym sądzę, że kapitalizm należy zniszczyć. Właśnie tan stały punkt, podparty osadzoną ekonomicznie, socjologicznie, historycznie argumentacją, stanowi mocną stronę książki...

[…] Bøk ukrywa się w ostatnim rzędzie, obawiając się kompromitacji. Być może słusznie – bowiem publiczność za moment odkryje to, co czytelnicy już wiedzą. Pełne patosu tezy o konieczności rewolucji, zniesieniu kultu pieniądza, wyraźnym sprzeciwie wobec wyzysku oraz niesprawiedliwości zyskają (oficjalnie) swój karykaturalny rewers w postaci spokojnego, wysoce konsumpcjonistycznego i dostatniego życia codziennego wykładowczyni...

Książka Bożeny Keff „Strażnicy fatum”, na którą składa się pięć esejów […] istotnie poszerzając perspektywę myślenia o polskim współudziale w Szoa. Oprócz pytania o naturę postaw dominujących wśród Polaków podczas Zagłady, autorka pyta bowiem także o ich kulturowe fundamenty...

Rezerwaty są częścią amerykańskiej historii, bo były zdobywane i tracone w walce, ustanawiane w czasie ciągnących się latami procesów sądowych, unowocześniane poprzez podział na indywidualne działki – co było ciężkim ciosem dla plemiennego poczucia wspólnoty – opuszczane i zasiedlane na nowo...

Grynberg o wzajemnych relacjach członków rodzin dotkniętych pozagładową traumą pisał już wcześniej w tekstach non-fiction […]. Na tym tle stwierdzić można, że bohater zbiorowy „Poufnych” zdaje się jedną z tych rodzin, którym udało się nauczyć żyć z traumą na tyle, by nie uniemożliwiała ona emocjonalnej bliskości...

Nawet niewielkie towarzystwo pozwala wszak na stworzenie simulacrum (przepraszam za wyrażenie) sytuacji festiwalowej z właściwym jej gadaniem, plotkowaniem, ocenianiem i konsumowaniem. Dla pełni efektu przywdziałem nawet festiwalowy T-shirt...

Ananda Devi jest autorką wierną obranej metodzie pisarskiej: uznania kształtu opowieści za ostateczny, niepoddający się psychologicznej spekulacji, niepoddawany dyskusji o słuszności czy najlepszym rozwiązaniu historii...

Weinberger snuje swoją opowieść o świecie, uciekając kiedy tylko się da z utartych dróg – co w tym wypadku oznacza zarówno zagadkowy dobór tematów, sięganie po lekceważone czy zapomniane źródła, jak i stosowanie nieortodoksyjnej metody pisarskiej, która, mówiąc oględnie, bardzo utrudnia zawiązanie jakiejkolwiek spójnej narracji na temat tego świata...

Jak to się zatem stało, że nagradzany i doceniany literat stał się „ekspertem” od malgaskich biustów, od erotyki dzikich, od „tych spraw” w tropikach?

Artykuł stanowi omówienie podstawowych poglądów i stanowisk tzw. środowiska neomesjanistycznego, ze szczególnym uwzględnieniem elementów dyskursu pesymistycznego oraz katastroficznego. Tekst z działu Na warsztacie z aktualnego numeru „Czasu Kultury” (2/2020)...

Książka „Ołowiane dzieci. Zapomniana epidemia” Michała Jędryki zawiera dwie opowieści: oprócz tej wyrażonej w tytule – o epidemii ołowicy u dzieci w latach 70. ubiegłego wieku […] – także tę o dwuznaczności marzeń o organizacji i racjonalizacji świata oraz […] sojuszach, kompromisach, jakie zawierano w imię tego marzenia...

Szczere opowiedzenie o sobie daje obietnicę oczyszczenia, rozpoczęcia na nowo, ustanowienia własnej prawdy o sobie jako prawdy ostatecznej. Tu jednak ta prawda była już gotowa długo zanim pojawił się tekst...

Prostota podziału (gniew introwertyczny, destrukcyjny, konstruktywny) pozwala zapytać, co w ostatnich trzech dekadach decydowało o większościowym wyborze gniewu destrukcyjnego. Niemal wszystko – odpowiada Markiewka...

Dwa tygodnie, 4872 przejechanych kilometrów, kilkadziesiąt instastories i cała masa skrajnie różnych komentarzy. Z Piotrem Mareckim – specjalistą od mediów cyfrowych, autorem książki „Polska przydrożna” – rozmawia Mateusz Witkowski...

Moim celem jest próba odpowiedzi na pytanie: jak pisać o Ginczance sto lat po jej narodzinach. […] zapytać należy, czy da się o Ginczance pisać nieretorycznie, nieromantycznie, poza diapazonem rozpostartym między ideałem i tragedią...

To zatem opowieści o tym, jak węgiel budował ZSRR, podobnie jak i ZSRR budował kopalnie, miasta, huty: ujarzmiona, potężna pozaludzka moc węgla wtłoczona została w „żyły” komunistycznego państwa...

Z Tomaszem Nalewajkiem, autorem „Chciałbym, żeby dzisiaj coś się wydarzyło” i psychoterapeutą w nurcie integratywnym rozmawia Mateusz Romanowski.

Jerzy Plich [1952-2020]. Rozmowę w 2009 roku przeprowadzili Jerzy Borowczyk i Michał Larek.

Książkowe zbiory internetowych artykułów mnie nie nęcą, bo wydają mi się niepotrzebne, choć przyjmuję ewentualność, że nie wszystko trzeba kwitować kategorią użyteczności.

„Dystopia is for losers” – zdanie kończące przedmowę książki „Catastrophism: The Apocalyptic Politics of Collapse and Rebirth” mogłoby stanowić też motto „W Polsce, czyli wszędzie”...

Yale i jego koledzy są uwięzieni. Wiedzą, że nad ich światem zapanował wirus powodujący chorobę, na którą nie ma leku. (Jeszcze) nie ma też jednoznacznej wykładni, w jaki sposób można się zarazić i jak można się przed nim ustrzec...

„Pokolenie…” nie jest więc książką o depresji – bo ta ze swej natury wymyka się prostym definicjom i zwartym opisom; narracja, którą tworzy (a może raczej: którą jest) ma wybitnie jednostkowy, subiektywny charakter...

A jednak czytelnikowi – zwłaszcza temu „z centrum”, zakorzenionemu w kulturze judeochrześcijańskiej lub jej powidokach – wydawca utrudnił wolność lektury: przystępujemy do czytania książki z kluczem, który mamy kulturowo wdrukowany w głowie (pojawiające się w tytule imię Jezusa jest znaczące)...

„Lis” to zbiór sześciu esejów. Osobnych tekstów, które łączy postać narratorki-bohaterki. W pisarstwie Ugrešić trudno oddzielić fikcję od wątków autobiograficznych, fabułę od eseistycznego komentarza, melancholię od ironii...

…stylistyczny talent autora […] pozwala nam niemal zapaść się w wykreowany przez niego świat. Nie dlatego, że jest znajomy i schematyczny, ale dlatego, że tworzy doskonałą iluzję – wszystko to już o świecie, emocjach, dziecięcej percepcji wcześniej wiedzieliśmy...