„Lekkie historie, literatura eskapistyczna” ‑ tak ogólnikowo i samodegradująco (?) swą twórczość określa Milo Manara. Dla włoskiego rysownika w centrum zainteresowania tych pozornie niewyszukanych opowieści znajdują się kobiece ciało i odważna erotyka...
Ben Judah odwiedza miejsca nie tylko odległe od jakichkolwiek tras turystycznych, ale przede wszystkim takie, do których sami Brytyjczycy rzadko kiedy zaglądają. Londyn imigrantów to miejsce, w którym nie mówi się już cockneyem, a na ulicach zamieszkanych niegdyś przez brytyjską klasę średnią dominują ciemnoskórzy przybysze z Afryki i Azji...
Wydaje się, że Anda Rottenberg przyzwyczaiła odbiorców swoich książek do lektury autobiograficznej. „Berlińska depresja. Dziennik” jest trzecią publikacją, w której kuratorka łączy to, co intymne, prywatne, z tym, co historyczne, społeczne i polityczne...
Wśród ostatnich debiutów, wydanych nakładem poznańskiego Wydawnictwa WBPiCAK, „Napływ” Emanueli Czeladki spotkał się z dosyć dużym zainteresowaniem czytelniczym i został nominowany do Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius”, Natomiast „Smuta” Franciszka Limego jest słabo obecna w dyskursie o poezji współczesnej...
Do polskich czytelników i czytelniczek „Szpadel” trafia jako „najdojrzalszy i najcelniejszy debiut od lat” i „debiutancka powieść, jakiej życzy się każdemu pisarzowi” (to hasła z holenderskiej prasy zamieszczone na okładce polskiego wydania), polecany także przez polskie pisarski, Zośkę Papużankę i Annę Cieplak...
Kronika dziejów powojennej, polskiej bohemy, dramatyczna historia miłosna, złożony portet wybitnego artysty… Właściwie łatwiej byłoby wymienić, czego nie znajdziemy w „Komedzie. Osobistym życiu jazzu”...
Głównym zadaniem „Antywzorców” pod redakcją Karoliny Sikorskiej jest analiza tego, jak poszczególne praktyki artystyczne mierzą się z dominującymi porządkami społeczno-kulturowymi. Analizy oparte są głównie o case studies, choć nie brak tu subiektywnych doświadczeń artystów i pracowników pola sztuki, szerszej perspektywy teoretycznej oraz namysłu nad możliwościami politycznymi sztuki w ogóle...
Debiuty powieściowe Marcina Kołodziejczyka i Agnieszki Szpili łączy bardzo wiele i to na kilku poziomach. W ujęciu najogólniejszym, biorącym pod uwagę temat, „Prymityw” i „Bardo” konstruują nam piekło polskich stereotypów...
„We Friedrichshain królują studenci i imprezowicze, w Prenzlauer Berg – matki z dziećmi, w Charlottenburgu – zamożni geje. Tylko Marzahn to ziemia niczyja”. Publikujemy fragment książki Beaty Chomątowskiej „Betonia...
Ziemowit Szczerek bierze się za bary z literaturą science-fiction i kreśli wizję przyszłości Polski, a właściwie: Polsk. Wizję brawurową i obezwładniająco śmieszną, a zarazem niepokojąco bliską naszym codziennym doświadczeniom...
Zastanawiając się, czym jest dziś literatura i jakie znaczenie ma w niej fabuła, możemy powiedzieć tak: czegokolwiek dookoła nas nie próbowalibyśmy zrozumieć, literatura może być dla nas punktem wyjścia – rozmowa z Marcinem Jaworskim, kuratorem Festiwalu Fabuły
„Błoto” Hillary Jordan to książka nienowa: dosłownie, bo polski przekład ukazuje się dziesięć lat po premierze oryginału, na fali sukcesu Netfliksowej ekranizacji w reżyserii Dee Rees („Mudbound”, 2015), ale i literacko, bo „Błoto” jest powieścią retro, bazującą na sprawdzonych rozwiązaniach tematycznych i formalnych...
Zapomnijcie o Fukuyamie i jego efektownych, acz łatwych do podważenia teoriach. Simon Reynolds ma dla was prawdziwy koniec historii. Ściślej: historii muzyki rozrywkowej. Właśnie ukazał się polski przekład jego „Retromanii” z 2010 roku...
Debiutancki „Pierwszy bandzior” nie zaskoczy widzów i widzek kina Mirandy July, zaskakując przy tym wszystkich spodziewających się konwencjonalnie opowiedzianej historii o czterdziestoletniej neurotyczce
Szczepan Kopyt jest jednym z trójki nominowanych do Nagrody-Stypendium im. Stanisława Barańczaka przyznawanej w ramach Poznańskiej Nagrody Literackiej. Uroczysta gala z wręczeniem nagród i ogłoszeniem nazwiska tegorocznego stypendysty odbędzie się 25 maja 2018 roku w Centrum Kultury ZAMEK...
Koniec końców, historia oddolna to jest już przeterminowane podejście – wiele już napisano o podmiotowości klas ludowych. Trzeba było kombinować dalej – O „Rebelii i reakcji” z Wiktorem Marcem rozmawia Piotr Kuligowski
Moim zdaniem aktem słusznego oporu jest nie tylko przeciwstawić się władzy nad sobą, ale przede wszystkim zrzec się tej, którą się dostało w ręce. Nie chcieć panować nad innymi – rozmowa z Iloną Witkowską...
„Sendlerowa” jest opowieścią o wyjątkowym człowieku i całej masie ludzi, którzy zostali zmuszeni, by sprostać sytuacji trudnej do wyobrażenia – rozmowa z przewodniczącym jury Poznańskiej Nagrody Literackiej, profesorem Piotrem Śliwińskim, o książce Anny Bikont „Sendlerowa...
Nagrania terenowe to, z jednej strony, nisza – forma dźwiękowej aktywności bez wyraźnej przynależności. No i pytanie, jakiej aktywności: reportersko-dokumentalistycznej czy kreacyjno-artystycznej...
Skończyłam czytać „Ciotkę Zgryzotkę” w nastroju lekkiej melancholii i zawstydzenia jednocześnie. Jest na tych 300 stronach tyle intertekstualnych żartów i nostalgicznych westchnień z puentą, by można było samodzielnie wyczuć, że miała być „Ciotka…” tomem kończącym Jeżycjadę...
Debiut jest pierwszym rzutem w polu literackim. Cykl „Pierwszy rzut” będzie właśnie o tych, którzy i które wkraczają w to pole i jego uwarunkowania: inicjują nowe sposoby pisania, wprawiają w konsternację brawurą, a czasem po prostu chybiają...
Nacjonalizm wynika to z poczucia zagrożenia, egzystencjalnego strachu. Wtedy rodzą się postawy: „albo my ich, albo oni o nas” – mówi dziennikarz Tomasz Grzywaczewski. W lutym, nakładem wydawnictwa Czarne ukazał się zbiór jego reportaży „Granice marzeń”, będący zapisem podróży po postsowieckich państwach nieuznawanych, takich jak Abchazja czy Górny Karabach...
Książka „Literatura i jej natury” została pomyślana jako ekokrytyczny podręcznik dla szkół średnich i w tej roli sprawdza się co najmniej dobrze. Od razu jednak napiszę, że wolę czytać ją w innym trybie: jako bardzo instruktywną rzecz także dla nieco dojrzalszych odbiorców...
Tkwiąca między Europą a Ameryką Północną Islandia cały czas nie może się mentalnie określić, do którego kontynentu jej bliżej. Z dala od stałego lądu wypracowała sobie własny rytm i strukturę codziennego życia...
„Dziecko w śniegu” Włodka Goldkorna to esej-polifonia: o żydowskim (prze)trwaniu w powojennej Polsce; o próbach zasiedlenia krajobrazu po Zagładzie; o wygnaniu i powrocie; wreszcie, czy przede wszystkim, o pustce i jej upamiętnieniu z perspektywy „drugiego pokolenia” po Szoa...
Kontynuacja wydanej pięć lat temu powieści „Dzieciństwo Jezusa” po raz kolejny wykorzystuje tę postać wyłącznie w tytule. Podobnie jak w poprzednim tomie, w „Latach szkolnych Jezusa” chłopiec nosi imię Davíd, a cała akcja powieści rozgrywa się nie tylko współcześnie, ale i bardzo daleko od Bliskiego Wschodu...
David Vann swymi błyskotliwymi i poruszającymi opowiadaniami wpisuje się w literacki nurt poszukiwania własnej tożsamości, co czyni syn, spoglądający wstecz i oceniający skomplikowane relacje z ojcem...
To już trzecie polskie wydanie pierwszej książki Martina Pollacka, jego „imaginacyjnej podróży” po Galicji Wschodniej przełomu wieków XIX i XX. Dlaczego imaginacyjnej? Dlatego, że sam autor fizycznie w podróż na wschód wcale się nie udał...
To wspaniała książka. Osobna – tak jak osobny potrafi być język literacki. Fragmentaryczna, mimo że zbudowana wokół jednego tematu. Rzeka to jednak nie tylko konkretne miejsca, które narratorka obserwuje w różnych okresach swojego życia...
„Inne” Krzysztofa Bąka to tomik spójny, interesujący zarówno formalnie, jak i ze względu na ukazaną w nim wizję świata, który wydaje się spokojny i uporządkowany, ale podskórnie pełen jest napięć i różnorodnych emocji...
Możliwe, że coś przegapiłem albo że moja historycznoliteracka pamięć jest dziurawa, ale w myślach stawiam następującą hipotezę: prawdopodobnie od czasu debiutu Doroty Masłowskiej nie rozmawiało się tak obficie o formie polskiej powieści...
Trzeci rok z rzędu przynosi książkę Joanny Bator, wobec której nie jestem w stanie ustosunkować się jednoznacznie. Zarówno uwiera na kilka sposobów, jak i wymusza pewien dystans, niezrozumienie świata przedstawionego...
„Czas maskowania” to termin Claudii Schoppmann, która opisywała losy homoseksualnych kobiet prześladowanych w okresie narodowego socjalizmu. Ów termin – co podaję za Joanną Ostrowską – doskonale opisuje także życiowe doświadczenie Teofila Kosińskiego, który stał się pierwowzorem Stefana K...
„Najlepszy kraj na świecie” czyta się z przekonaniem, że jest to narracja o innym świecie i innej rzeczywistości, ale wyjątkowo trafnie opowiedziana – w naukowym stylu, ale jednocześnie z taką formą wieloaspektowości, że w historii Norwegii może przejrzeć się każdy Polak, Europejczyk...
Wbrew interpretacji, którą może podsuwać okładkowe zdjęcie, „Zwierzęcy punkt widzenia. Inna wersja historii”, rzadko bawi i rozczula. Zwykle przeraża, konfrontuje czytelnika z rzeczywistością i zmusza do stawienia czoła temu, kim przez kolejne wieki dla zwierząt był człowiek...
