Nie mogę się pozbyć wrażenia, że „Powrót do Reims” najbardziej pasjonującą i rewelatorską lekturą będzie dla klasy średniej i wychowanych w otoczeniu klasy średniej. Poprzez uświadomienie sobie nieprzezroczystości i niepowszechności własnej pozycji, poprzez zajrzenie do świata, którego istnienie się podejrzewało, ale dystans pozwalał na utrzymanie komfortowego, analitycznego podejścia do sprawy...
Rower sukcesywnie zwycięża. Bo cały potencjał roweru tkwi w tej pojedynczości. Nie jestem zwolennikiem teleologicznego patrzenia na historię, ale taki rower musiał zwyciężyć – właśnie dzięki swojej pojedynczości: bo to kręciło kobiety, to kręciło wszystkich: ta wolność, wolność jazdy...
Sorge, tytułowe miasteczko z nowej powieści Aleksandry Zielińskiej, to przestrzeń wielokrotna i nieciągła. To miejsce pograniczne, w którym spotykają się przeciwstawne żywioły miasta i wsi, opisywane przez autorkę w jej poprzednich narracjach...
Umieszczanie O’Connor w gronie „odważnych kobiet” jest oczywiście kuszącą perspektywą, sprowadzającą jednak jej literaturę do zajęcia, któremu się oddawała, nie zaś powodu, dla którego warto do niej wracać...
Geniusz kobiecy z górą sześciusetstronicowej antologii: „Moja dzika koza” objawia się wielokrotnie. Tylko – a jak się w trakcie lektury okazuje – aż (!) poetki jidyszowe, których twórczość przypada na czasy od XVI wieku do dzisiaj, są bohaterkami tej unikatowej księgi...
Wraz z ostatnim odcinkiem „Gry o tron”, serialu, który wyrósł na jeden z największych fenomenów współczesnej popkultury, szanse na to, że ujrzymy ostatnie dwa tomy „Pieśni lodu i ognia”, sagi George’a R...
Kandydat na prezydenta, który zamiast odpowiadać na pytania o kwestie podziałów społecznych, zaczyna rozprawiać o wielkości swojego przyrodzenia. Zatruta rzeka, której obecność zmusza mieszkańców miasteczka do picia przez całą dobę napojów gazowanych...
Osińska nie problematyzuje tego, co tak przekonująco – i przejmująco – udaje jej się opisać. I staje się – przynajmniej na ten moment – ofiarą własnego talentu. Im głębiej zapuszcza swoją literacką sondę, prosto w bóle, kompleksy, komunikacyjne zatory – tym bardziej dokucza jej brak szerokiego spojrzenia...
W dzisiejszych czasach samo przyznanie, że nierówności są symptomem naszej współczesnej choroby oraz odzyskiwanie języka do przeciwstawiania się alienacji w zorientowanym rynkowo świecie, są już aktami oporu wobec degradacji naszych społeczeństw...
Naprawdę nie wiem, komu mogło przeszkadzać, że Galicja była wielokulturowa i wieloetniczna, że Lwów był zarazem żółto-czarny, żółto-niebieski, biało-czerwony czy żydowski. Musi istnieć tajemnicza siła w człowieku i wokół nas, która kieruje historię w stronę przerażających wydarzeń...
Znasz to słodko-gorzkie uczucie, gdy odkrywasz jakieś nowe miejsce, które przepełnia cię radością, ale zarazem cierpisz, bo osoba, którą kochałaś albo mogłabyś pokochać, tego nie widzi? W ten sposób też demonstruje się u mnie czarna żółć...
Jak mawiał Keynes, w długim okresie wszyscy będziemy martwi. Mimo to nie warto rezygnować z walki, nawet jeśli walczymy już tylko po to, żeby czymś zająć ręce – skoro nie jesteśmy w stanie znaleźć lepszych powodów...
Wiesław Myśliwski jest pisarzem, do którego przylgnęły na stałe pewne przyporządkowania i klucze odczytywania jego twórczości. Z okazji przyznania autorowi Poznańskiej Nagrody Literackiej im...
W „Rozdeptałem czarnego kota…” nie ma miejsca na uprzejmości i pokrętną dyplomację: pisarz próbuje zdefiniować nasze oceny, obawy i mity o rzeczach, osobach, zjawiskach, o których zwykle opowiadamy okrągłymi zdaniami...
„Mars Room” nie pozwala nam nigdy zapomnieć, jak bardzo naiwna i prostoduszna bywa nasza perspektywa. Oglądanie życia za kratkami weszło do żelaznego repertuaru rozrywki. Oswojenie jest jednak pozorne, bo pozbawione cielesności i realności...
Gdy dowiedziałam się, że Żadan napisał książkę o wojnie, rzuciłam się na nią z niezdrową, wątpliwej jakości etycznej ekscytacją. Ostrzyłam zęby na jakąś fantasmagoryczną groteskę, na tragikomizm Vonneguta, zabawność „Paragrafu 22”, satyrę „Szwejka” i atrakcyjność serialu „MASH”...
Choć od referendum minęły bez mała trzy lata, wiele pytań dotyczących bezprecedensowego wystąpienia jednego z państw członkowskich ze wspólnoty pozostaje bez odpowiedzi. Wszystkie opcje nadal leżą na stole, w tym najmniej prawdopodobny (i najbardziej dla samych zainteresowanych zawstydzający) scenariusz, w którym do brexitu nie dojdzie...
„Dom z dwiema wieżami” to historia doświadczonych, wypartych i przekazywanych dalej traum – szczególnie w wymiarze rodzinnym. To opowieść o paradoksach. W jej ramach to zamknięcie i obóz gwarantują bezpieczeństwo...
Wydając zbiór wywiadów, Maciej Geming dowodzi w praktyce, że o muzyce nie tylko da się, ale nawet powinno się rozmawiać. Kompresując „tańczenie o architekturze” do kolokwialnego „o muzyce się nie gada”, idzie jeszcze o krok dalej i adresuje swoje dialogi z muzykami do „ludzi”...
Barbara Klicka to poetka, redaktorka, a ostatnio dramaturżka. Wydany przez WBPiCAK w Poznaniu tomik wierszy „Nice” zdobył tytuł książki roku Wrocławskiej Nagrody Poetyckiej „Silesius” oraz Nagrodę Literacką Gdynia w kategorii najlepszej książki poetyckiej w 2016 roku...
Jesteśmy tam. My. Ja i on. My, czytelnicy, my, uchodźcy. My, a nie „oni”, jak zwykle przedstawiani są uchodźcy w mediach. Książka Boochaniego jest ćwiczeniem z mówienia i myślenia w kategoriach „my”...
W ostatnią niedzielę sierpnia chodziłem po lesie z radyjkiem tranzystorowym, nasłuchując wszystkich możliwych wiadomości. Zląkłem się jak diabli, gdy o trzynastej Wiedeń podał, że mnie i jeszcze kilkudziesięciu innych pisarzy pobito i wywieziono w nieznanym kierunku...
„Wyroby. Pomysłowość wokół nas” mogą stanowić przykład, jak w przystępny i wyczerpujący pisać o zjawiskach, które (zupełnie niesłusznie) wydawały się nam do tej pory niewidoczne lub zawstydzające...
„Czy ze statystyk można wyczytać ludzką traumę?” pyta Joanna Ostrowska, autorka „Przemilczanych”. I od razu odpowiada: „Wierzę, że tak”. Na spotkaniu z czytelniczkami efekt pracy swoich wieloletnich badań – omawianą książkę – określa jako efekt porażki...
Jakub Sajkowski, tytułując swoją trzecią książkę poetycką „Zestaw do kaligrafii”, jednocześnie wskazuje na różnice pomiędzy kulturą europejską a chińską oraz próbuje tworzyć pomiędzy nimi pomost...
Zaczyna się i kończy mocno. Z pomysłem. Gorzej z środkiem, od metodologii po treść. Smakowicie zapowiadająca się „Dziwniejsza historia” Remigiusza Ryzińskiego przypomina queerstoryczny kalejdoskop, wirujący w takim tempie i naszpikowany tyloma lusterkami, że o zagubienie przyprawił samego autora, bo o ile wypada pochwalić Ryzińskiego za intencję, o tyle wykonanie pozostawia momentami sporo do życzenia...
Literatura demaskująca struktury przemocy doskonale wpisuje się w strategie literackiego mainstreamu, nie krytykuje go, lecz wzmacnia, eksploatując okrucieństwo i traktując je jako rewers każdego przejawu zaangażowania...
Jednym z zadań współczesnej poezji jest nieustanna weryfikacja języka, którym się posługujemy w codziennej komunikacji międzyludzkiej. Polega ona zarówno na sprawdzaniu, czy kod ten przylega do rzeczywistości, czy jej przypadkiem nie fałszuje, jak i na wyzwalaniu jego twórczych możliwości...
Klub otwarty w 1964 roku przez polskiego imigranta był przez kilka lat prawdziwą mekką nowojorskiego środowiska artystycznego. Mimo to pozostawał białą plamą w życiorysie amerykańskiej Polonii...
Książka Jiles to również jeszcze jeden przykład na to, że współczesny western – historycznie upupiony gębą anachronicznego kodyfikatora ról płciowych – z powodzeniem funkcjonuje jako nośnik reakcji na społeczne przemiany dzisiejszej Ameryki...
Funeralna proza George’a Saundersa mieści się na dalekich marginesach nie tylko prozy amerykańskiej, ale także współczesnych europejskich eksperymentów. Nie wynika to, rzecz jasna, z niedocenienia autora – to przecież zeszłoroczny laureat Bookera – ale z osobliwości i ekstremalnej niestandardowości jego artystycznego zamysłu, niepokojącego języka i nieoczywistych zamiarów...
Ostatnie wakacje przed wojną, Druskienniki, sielsko-anielsko, dobrze i spokojnie dookoła. Michał ma piękne zdjęcie, które przetrwało z czasów tych wakacji. Roześmiana, łagodna twarz ślicznego dziecka nie zdradza żadnych lęków...
„Dlaczego nie rozmawiam już z białymi o kolorze skóry” to zdanie, obok którego nie da się przejść obojętnie. To zdanie, które 22 lutego 2014 roku wybrzmiało na blogu Reni Eddo-Lodge a cztery lata później pojawiło się na okładce polskiego tłumaczenia eseju brytyjskiej dziennikarki...
Zarówno Aldona Kopkiewicz, jak i Rafał Rutkowski w swoich drugich książkach poetyckich, wydanych niedawno nakładem WBPiCAK, są skupieni na podmiotach, które próbują zachować czystość patrzenia na otaczającą ich rzeczywistość „w samym środku lasu”...
Debiutancka powieść Katarzyny Wiśniewskiej nie ma bijącej w oczy promocji, dobitnie przekonującej czytelników i czytelniczki, że oto trafia do nich literatura przełomowa i demaskatorska, wobec której obojętność jest postawą niemożliwą...
„Lekkie historie, literatura eskapistyczna” ‑ tak ogólnikowo i samodegradująco (?) swą twórczość określa Milo Manara. Dla włoskiego rysownika w centrum zainteresowania tych pozornie niewyszukanych opowieści znajdują się kobiece ciało i odważna erotyka...
