„21 września 2016 roku rozpoczął się w Polsce feminizm”. Może nie dosłownie – oznaczałoby to lekceważenie długoletnich wysiłków licznych aktywistek – niemniej trudno kwestionować to, że wraz z Czarnym Protestem feminizm w Polsce stał się ruchem masowym...
„Międzymorze. Podróże przez prawdziwą i wyobrażoną Europę Środkową” Ziemowit Szczerek to powieść drogi, podobnie jak „Siódemka”, prowokacyjna opowieść niby o nich, a jednak o nas, jak „Przyjdzie Mordor i nas zje”, relacja z podróży po kilkunastu państwach Europy Środkowo-Wschodniej pogłębiona o kulturowe i historyczno-politologiczne analizy w duchu „Tatuażu z tryzubem”...
Ćwierć tysiąca listów i depesz z siedmiu lat to materiał, który opracowała biografka Jarosława Iwaszkiewicza, Anna Król. To adresy, które uznany już pisarz słał do swojego przyjaciela, kochanka, do chłopaka, w którym zakochał się jako dojrzały mężczyzna, mąż i ojciec...
Po tegorocznym raporcie Biblioteki Narodowej o stanie czytelnictwa w naszym kraju chciałoby się zapytać: czy jest sens wydawać kolejną publikację z zakresu historii książki, taką jak „Książka...
Kto nie był na tegorocznej edycji Festiwalu Poznań Poetów, niech żałuje. Było merytorycznie, było wzruszająco, było śmiesznie, było też irytująco. Każdy wielbiciel słowa, muzyki i filmu mógł znaleźć coś dla siebie...
Pisanie książki o upadku dziennikarstwa uznać można za paradoks. Wszak literatura umarła (czy już można to notować w trybie dokonanym?) przed prasą. A już wydawanie owej książki na papierze i w twardej oprawie odczytywać można jako gest głęboko ironiczny...
Piętnaście historii opowiadanych przez Jana Brokkena za wspólny mianownik obiera miejsce. Triada, która niejednemu czytelnikowi wyda się nierozbijalna, zyskuje w tej książce nową wartość, nowy sens...
Widzę moja rolę w ten sposób, że jestem nie tylko od pisania książek, ale również od tego, by mówić głośno o problemach. Zawsze otwieram swoją gębę, jak nie trzeba. Nawet moja żona mówi: „Siedź cicho...
Książka Sznajderman nie jest artefaktem, który posłuży ustaleniu jednoznacznych faktów, wytyczeniu etycznie prostych historii czy zarysowaniu niezbywalnych opozycji i różnic. Zamiast tego zyskujemy opis polsko-żydowskich zależności, związków, miłości, obojętności i wrogości...
Międzynarodowy bestseller poetycki, ponad pół miliona egzemplarzy sprzedanych w samych Stanach Zjednoczonych, głos współczesnych kobiet, autorka-feministka, poezja z płaczu serca, prawdziwe emocje, siła ekspresji, ciekawa szata graficzna, kontrowersyjne zdjęcia na Instagramie...
Wydaje się, iż Żurawiecki ma rację, insynuując, że dziś nie warto pisać emancypacyjnych powiastek z tezą, że ów nurt jest albo za nami, albo najzwyczajniej jest nudny i nie wart spisywania.
Komiks Wandy Hagedorn i Jacka Frąsia „Totalnie nie nostalgia” to autobiograficzna opowieść o młodości przeżytej w PRL. Lekturę ukierunkowuje tytuł utworu. Szybko okazuje się, że komiks stoi w opozycji do wszystkich narracji, których autorzy traktują minioną epokę sentymentalnie, czule i z rozrzewnieniem...
Trzy historie, dwa kraje, jedna tajemnica i żadnych niedopowiedzeń – tak jednym zdaniem można opisać książkę Jussi Valtonena. Mimo intrygującego i nieco złowieszczego tytułu „Nie wiedzą, co czynią”, ostatnią rzeczą, której brakuje bohaterom, jest brak świadomości czy wręcz samokontroli...
„Topografia pamięci” Martina Pollacka to nieuporządkowany zbiór esejów – wspomnień, wrażeń z podróży oraz zapisów interpretacji starych fotografii. Zebrane w tym zbiorze teksty tworzą ruchomą mozaikę...
Debiut Fiedorczuk to opowieść o trudnej przemianie z pojedynczej istoty w istotę stadną, mającą potomstwo, konstruującą nieudolnie tę podstawową komórkę społeczną zwaną rodziną. To historia o tym, jak wrażliwa intelektualistka dorasta do roli matki kosztem swoich pasji i czasu dla samej siebie...
Nie jest tak doskonale, jak być mogło. Nie jest też tak zajmująco i przejmująco, jak miało być wedle recenzji, które wcześniej czytałam. Nagrodzona Pulitzerem powieść „Sympatyk” trafia na moją półkę zawodów i rozczarowań...
Powieść zaczyna się od spotkania. Pamiętacie taką scenę na samym początku „Tego obcego” Ireny Jurgielewiczowej – albo i nie pamiętacie, ja nie pamiętałam, większość z nas w V czy VI klasie, kiedy „Tego obcego” się czytało, była takim niedojrzałym Julkiem – dziewczyna i chłopak, ale bez hecy, pełna skrępowania pierwsza rozmowa, on leży pod krzakiem ze zranioną nogą zawiniętą w gałgan i właśnie się obudził, a ona chce mu pomóc, ale także wykazać się zaradnością, więc gotuje mu wodę z miętą na cegłach...
