Prace Christophera Kulendrana Thomasa wpisują się w szeroki nurt dzieł tworzonych przez artystów rozmaitych dziedzin w emocjonalnej reakcji na doznane wojenne traumy indywidualne lub zbiorowe.

Gdyby nie Piernikowski, nie byłoby Młodego Kotka, a może nawet i Siksy, a jeśli by byli, to ich tegoroczne płyty – odpowiednio „Tychy” i poświęcony Gnieznu „palemosty nielegal” – choć wydane później niż „The best of moje getto”, nie zyskałyby oddźwięku nawet tak skromnego, jakim się dziś cieszą...

„Przypominając sobie naszą ubiegłoroczną zapowiedź Boskiej Komedii, doszłam do wniosku, że wiele z naszych uwag, propozycji, postulatów zostało w tym roku spełnionych albo chociaż zauważonych” – Julia Kowalska i Julia Lizurek rozmawiają ze sobą o 12...

W przypadku Kruhlika chodzi nie tylko samo dzieło, ale o wszystko, co się wokół niego dzieje – silnie angażującą rozmowę, burzliwą wymianę opinii, napięcie między odbiorcami różnych opcji światopoglądowych...

Kto śledził ostatnie muzyczne i okołomuzyczne dokonania Nicka Cave’a, tego „Ghosteen” raczej nie powinien dziwić. Album skupia w sobie – niekiedy w dawce trudnej do zniesienia – wiele wątków znanych z „Push the Sky Away”, „20 000 dni na Ziemi” i „Pieśni torby na pawia” (automitografia, utowarowienie tożsamości, Warholowskie „dawanie twarzy”), a zwłaszcza ze „Skeleton Tree” i „One More Time with Feeling”...

Wystawa składa się z autorskiej aranżacji 537 obiektów pochodzących ze zbiorów Kunsthistorisches Museum i Naturhistorisches Museum w Wiedniu. Powstała we współpracy z pisarką, ilustratorką i projektantką, a prywatnie partnerką Andersona – Juman Malouf...

„Nieradość” jest zbiorem historii labiryntowych, co przejawia się w podwójnej dialogiczności: po pierwsze – we wzajemnym odnoszeniu się i nawiązywaniu historii do siebie; po drugie – w otwarciu na dialog ze światem wobec nich zewnętrznym...

Kamila Siwińska wyreżyserowała dramat rosyjskiej autorki Olgi Szylajewej, opowiadający o wiecznym cyklu, któremu podporządkowane jest kobiece ciało. Ten cykl organizuje nie tylko rytm wypływania krwi spomiędzy ud, ale także powracające poczucie winy i wstydu...

Tekst z najnowszego numeru „CzK” (3/2019): „[…] chcąc omówić koncepcję przedstawioną w „The Neganthropocene”, w dalszej części skupię się jedynie na dwóch zagadnieniach: na czym, według autora, polega impas antropocenu, który stał się „epoką bez epoki”, oraz na propozycji nowej, techno-ekologicznej ery, którą Stiegler nazywa negantropocenem”...

„Proceder” bardziej sprawdza się jako opowieść o potransformacyjnej Polsce niż biografia muzyka.