Tekst stanowi część książki „Miejsca Codzienności”: Balkon jest interesującą egzemplifikacją miejsca codzienności, która materializuje się w praktykach społecznych. […] funkcjonującą zarówno w sferze prywatnej, jak i publicznej, co integruje szereg praktyk codziennych z tymi strefami związanych...

Główna postać spektaklu „Głębiej” to Kobieta Schrödingera. […] Dopóki nie otrzyma wyników histopatologicznego badania wycinka piersi, pozostaje – w tej samej chwili – zdrowa i chora...

Artykuł  z najnowszego numeru „CzK” (1/2020):  „Rządzący oczywiście zapewniają zawsze, że dopuszczą pod swym adresem «konstruktywną krytykę», ale kryteria, wedle których odróżnia się konstruktywność od niekonstruktywności, zawsze są mgliste, natomiast kary za oskarżenia pod adresem swego narodu – całkiem realne...

Z Anną Duczmal-Mróz rozmawia Filip Szałasek: „Każda cząstka – czy to „Snu…”, czy symfonii, czy uwertury – niesie z sobą potężny ładunek wyobraźni”.

Boli mnie, że nowy film Komasy – „Sala samobójców. Hejter” – w swoich najbardziej kuriozalnych momentach syci się nagłówkową stylistyką niczym Witold Gadomski produktem krajowym brutto...

[…] nic dziwnego więc, że po głowie kołaczą nam myśli dotyczące apokalipsy. Muzycy nie są w tym wypadku wyjątkiem. W roli jeźdźców i jeźdźczyń: Grimes, Sebastian Fabijański, Yves Tumor oraz duet Karaś/Rogucki...

Tu, zgodnie z tytułem, potraktowano artystę jak osobę żywą, pozostawiając go jego własnemu krytycyzmowi. Działa to jednak przeciwko samemu Knaflewskiemu. „Jest” on w swojej autoironii bezbronny, bo spetryfikowany – nie może opowiedzieć nam o sobie samym w 2020 roku, bo w 2020 roku jest biologicznie nieobecny...

Fragmenty rozmowy z Ludwikiem Stommą, przeprowadzonej w 1990 roku. Stomma – antropolog kultury, nauczyciel, publicysta – odszedł 7 marca.

Inspiracją i motorem dla działań performera w przestrzeni Sceny Roboczej są przedmioty umieszczone na teatralnym placu budowy. W betoniarkach nie kręci się cement, a sam budowniczy i ścięte brzozy (czy to drzewa z procesji Bożego Ciała, z lasu w Smoleńsku, czy z wyciętych lasów...

Książka młodej rosyjskiej aktywistki jest ekspresową (niczym jazda Sapasana) podróżą po rosyjskiej codzienności. […] Rosyjski świat przedstawiony przez dziennikarkę to życie na krawędzi prawa (historie mafii i prostytutek), na krawędzi śmierci (wojenna pożoga), na krawędzi uczciwości wobec samego siebie i otaczających ludzi (opowieść o sytuacji homoseksualistów w Czeczenii)...

W dziesięciolecie swojej pracy reżyserskiej Dolan zrobił romantyczny film nie tyle o przyjaźni, ile o długoletniej przyjaźni; film, który sam w sobie wydaje się gestem starego kumpla.

Pociąg do kiczowatego nadmiaru jest wrodzony, ale zarazem występuje zastępczo wobec tak zwanych wyższych wartości czy też prawdziwych emocji. Dodatkowe zamieszanie zakłócające te definicji wprowadza obserwacja, że kicz jest ściśle powiązany z czasem, w którym coś nim określamy...

Eastwood […] pokazuje, jak brzemienna w skutki może być pomyłka, szczególnie pomyłka służb, które chcą uchodzić za nieomylne. A także: które nie potrafią przyznać się do popełnionego błędu...

Wspólnotę, która nadchodzi, już tworzą z nami zwierzęta, przedmioty oraz inni nie-ludzie niezabierający głosu w ludzki sposób, a dzięki współczesnemu kinu stają się widzialni i zauważalni...

Tekst z najnowszego numeru „CzK” (4/2019): „O ile 21 myśli o teatrze prowokowało przesunięcie perspektyw i generowało trudne do nazwania mentalne doświadczenie, o tyle oryginalne i tłumaczone teksty naukowe (uzupełnione dwoma rozmowami) zawarte na ponad 400 stronach Odzyskiwania obecności… podsuwają teoretyczne narzędzia do jego zwerbalizowania”...

Przedstawienie Piotra Cieplaka nie usprawiedliwia Woyzecka-mordercy, ale wzbudza wobec niego współczucie i zrozumienie, sugerując, że odpowiedzialność za rosnące przygnębienie, bezradność, frustrację, wreszcie przemoc psychiczną, których efektem jest zabójstwo, spoczywa nie tyle na bohaterze, ile na jego otoczeniu...

„Światy równoległe” rozczarowują. Książka stanowi szybki, powierzchowny „przelot” po popularnych pseudonaukowych teoriach. […] Największy zarzut stanowi jednak pozycja autora: jedynie „korzysta” z tego, że owe kontrowersje pseudonaukowe istnieją; są one dla niego rozrywkę intelektualną; stanowią pretekst i materiał do napisania książki...

Seans „Nieoszlifowanych diamentów” to doświadczenie totalne. Film „ogląda się” ogłuszonymi uszami, skurczonym żołądkiem, obgryzionymi paznokciami, rozdrażnionym systemem nerwowym, wprawionym w stan palpitacji sercem, a dopiero na końcu, być może w najmniejszym stopniu, atakowanymi fluorescencyjnymi kolorami oczami...

Sieci umarły; sieci są wieczne. O sieciach już nie rozmawiamy. Sieciom dedykujemy główną wystawę jednego z najważniejszych międzynarodowych festiwali poświęconych sztuce, technologii i współczesnej myśli teoretycznej...

Esej Davida Graebera i Davida Wengrowa, którego tłumaczenie ukazało się w bieżącym wydaniu „Czasu Kultury” (4/2019): „Mamy wszystkie elementy, żeby ułożyć zupełnie inną wersję historii świata...

Manifest feministycznej instytucji kultury ogłoszony został publicznie 30 listopada zeszłego roku. Dokładnie tydzień później, 7 grudnia 2019 roku, odbyła się w Teatrze Powszechnym premiera „Diabłów”...

Z Malcolmem XD – pisarzem z automatu do gier – rozmawia Mateusz Witkowski: „[…] poszliśmy w drugą stronę, zrobiliśmy na odwrót i elementy kultury cyfrowej udostępniliśmy uczestnikom kultury analogowej...

Jest więc „Kłamstewko” filmem o inscenizowaniu fikcji dla bardzo wymagającej publiczności, o fingowaniu rzeczywistości w specyficznych, antyhollywoodzkich warunkach: w środku chińskiego kolektywu, w którym to rodzina poświęca się dla utrzymania dobrostanu jednostki, a nie – jak przyzwyczaiło nas globalne Hollywood – pojedynczy człowiek heroicznie wykuwa dobrostan własnego stada...

Zachodzące w tyglu mieszanie się stało się równoznaczne z asymilacją, niezbędną dla realizacji amerykańskiego snu. W jaki sposób się on ziszcza, zależy od poszczególnego mieszkańca Stanów Zjednoczonych, co pokazuje serialowa antologia „Little America” […]...

Książka Springera warsztatowo przypomina zatem bardziej fiction niż non fiction, a narracyjnie zdaje się bliska nordic noir – nurtowi literatury skandynawskiej sprzeciwiającej się powszechnie panującemu hygge, ukazującemu pęknięcia i ciemniejsze strony „najlepszych krajów na świecie”...

Mikołaj Ratajczak przekonuje, że: „Współczucie nie jest najlepszym afektem politycznym. Solidarność jest dobrym afektem politycznym”, a naszym „celem powinno być odtowarowienie pracy. Albo nawet szerzej: odtowarowienie życia...

W klasycznym musicalu kot stapiał się z człowiekiem tworząc na scenie ludzkiego kota. Hooper porywa tę hybrydę, tak jak stała, z teatralnej rampy i zaprasza przed green boxa. Szukając sposobu na zaadaptowanie musicalu do konwencji Hollywoodu, stwarza hybrydę do potęgi trzeciej...

„Zenek”, niezależnie od tego, czy będzie filmem złym, przeciętnym, czy dobrym, zapewne niewiele zmieni w realiach polskiej wojny dwóch narodów […]. Z jednej strony słuchanie disco polo wciąż działa jak etykietka – przynależności do klasy niższej, rolniczej, robotniczej, sympatii do określonej partii politycznej...

Skonfrontowanie oblicza śmierci i młodego Polikarpa pozwala odczytywać „Krótką rozmowę…” jako komentarz do innego, aktualnego poczucia grozy. Współczesny Polikarp może lękać się śmierci, która nie pozwoli mu dożyć starości, objawiając się przedwcześnie – na przykład pod postacią katastrofy ekologicznej...

Fragment książki Jonasa T. Bengtssona „Życie Sus”, tłumaczenie: Iwona Zimnicka, Wydawnictwo Poznańskie. Premiera książki: 12.02.2020

W najnowszych „Odsłuchach” […] przerzucamy most między pokoleniami. W rolach głównych Wire, Mata, Pearl Jam i Artur Rojek.

U Waititiego […] kamera odkrywa przed widzem tylko to, co widzi chłopiec i jak to pojmuje. Tytułowy bohater zaprasza nas do frywolnej zabawy w jego uroczym świecie. Tu pojawiają się moje wątpliwości: zastanawia mnie, czy wraz z rozwojem akcji […] beztroskie i kolorowe widzenie świata wojny nie powinno aby w nim kruszeć i zacząć się walić...

Skoro rodziny węgierskich wyborców skazywane są na rozłąkę ze względu na migrację ekonomiczną, spowodowaną ograniczonymi możliwościami i niskimi stawkami wynagrodzenia na Węgrzech, jak można oczekiwać, że będą witać z otwartymi ramionami przybyszów spoza Europy, których obecność w ich kraju doprowadzi do dalszego obniżenia płac...

Gerwig nie aspiruje do roli biografki; pożycza sobie pewne elementy z biografii autorki „Małych kobietek”, ale inne otwarcie przekręca. […] Ta wybiórczość historyczna w zainteresowaniu ukochaną autorką właściwie powinna być zarzutem...

Twórczynie [nadają bohaterom] tożsamość osób, na których losie mur odcisnął swoje piętno. […] Na tle Wielkiej Historii, którą reprezentują nagrania wideo Magdaleny Łazarczyk i Łukasza Sosińskiego, króliki opowiadają osobiste, indywidualne historie mieszkańców Berlina...

Czy zatem w 2019 roku pojawiły się ulepszenia, które powiększają zakres praw człowieka? […] [W ramach odpowiedzi] zajmę się tylko tymi dwoma sprawami, ponieważ mogą okazać się w przyszłości precedensami (re)definiującymi, czym są i mogą być prawa człowieka...

Palestyna w oczach Zachodu to nie państwo, ale synonim wojny, chaosu i nierozwiązywalnego konfliktu. Czy w takim razie inne spojrzenie na Palestynę jest w ogóle możliwe? Owszem. Dobitnie, z rozczulającą bezpretensjonalnością, udowadnia to Elia Suleiman

Endless House to mieszkalna, futurystyczna i zarazem biologiczna struktura – w kontrze do Corbusierowskiej maszyny do mieszkania. Nerwowa kreska szkiców Kieslera, nietypowa dla architektonicznych rysunków, ogranicza obłe, poszarpane przestrzenie o organicznym, nieco jaskiniowym kształcie...

[…] wszystkim zarządzała oficjalna ideologia Ziem Odzyskanych – bowiem tak właśnie nazwano ziemie poniemieckie, legitymizując w ten sposób wojenne zdobycze terytorialne. Terytoria te stały się odwiecznie polskie, a niemieckich wysiedlonych i polskich osadników z Kresów uparcie nazywano „repatriantami”, czyli powracającymi do ojczyzny – choć w obu przypadkach byli oni z niej wygnańcami...