Gitkiewicz ponownie sprawdza, w jaki sposób na indywidualne życiorysy wpływa powszechne, codzienne społeczne doświadczenie – tym razem jak zorganizowanie systemu transportu publicznego, (de)synchronizacja między różnymi usługami w jego obrębie, organizacja i układ dróg środków przemieszczania się kształtują życie poszczególnych ludzi...
Lars Berge opisuje, w jaki sposób w Szwecji wytwarzano wizerunek dobrego wilka. Sam był częścią tego procesu – przyznaje, że postrzega przyrodę i zwierzęta przez pryzmat medialnej mitologii.
Im więcej będziemy o obozach mówić i dyskutować, a także wywierać presję na rządy i wzmacniać więzi obywatelskie między sobą, tym lepiej. Spekulacyjne projekty, jak ten zaproponowany przez Decolonizing Architecture, są doskonałym narzędziem do wszczęcia dyskusji o współzależności między polityką, prawem, kulturą i architekturą – zwłaszcza wśród architektów i dizajnerów...
Jesteśmy tam. My. Ja i on. My, czytelnicy, my, uchodźcy. My, a nie „oni”, jak zwykle przedstawiani są uchodźcy w mediach. Książka Boochaniego jest ćwiczeniem z mówienia i myślenia w kategoriach „my”...
Każdy duet wybrał odmienną formę artystyczną: film (Adam i Karolina), wystawę (Kamila i Marcin), rzeźbę społeczną (Michał i Arek). Różne media artystyczne, ale każde z nich pozwoliło wydobyć istotę tych miejsc...
Jeśli chcemy się porozumieć, zacznijmy chodzić na takie wystawy jak pokaz zdjęć Ahmeda Deeba. Patrzmy na zdjęcia, oglądajmy ze spokojem filmy, słuchajmy, co mają inni do pokazania i powiedzenia...
Jemen potrzebuje pomocy długotrwałej – odbudowy państwa, stworzenia efektywnie działających instytucji publicznych, szkół, szpitali, a także nauki pisania i czytania, kadry sektora publicznego i specjalistów...
„Szczerze mówiąc, czasami chyba warto odsunąć na bok pytania o performatywność, teatralność i po prostu wyjść na ulicę. Zajmijmy się zjawiskami! Róbmy robotę!” – druga część rozmowy Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Twój projekt, którego częścią jest spektakl „Sean powie parę słów o sobie” był sprawdzaniem w praktyce tego, co w teorii niby wszyscy wiemy: że powinno być interdyscyplinarnie, że powinno dochodzić do współpracy między badaczami a artystami na wielu poziomach, że instytucje powinny wspierać ten proces – pierwsza część rozmowy z Waldka Rapiora z Dariuszem Kosińskim, wicedyrektorem Instytutu Teatralnego...
Pomnik Dziecięcej Radości, odsłonięty 21 marca przed Sceną Wspólną prowadzoną przez Centrum Sztuki Dziecka i Łejery, był dla mnie pretekstem do refleksji nad dzieciństwem i dzisiejszym statusem dzieci w społeczeństwie...
W Kołorkingu Muzycznym unikamy wszelkich ścisłych założeń stylistycznych i zamkniętych „programów artystycznych”. Istotniejszy jest dla nas proces powstawania sztuki niż gotowe, skończone realizacje – co-working muzyczny właśnie – mówią twórcy Kołorkingu Muzycznego...
Książka może być formą edukacji wizualnej. Nie poprzez lekturę obrazu, odkrywanie tajemniczych komunikatów przenoszonych przez obrazy, ale poprzez przyglądanie się praktykom artystycznym, twórczym i aktywistycznym – rozmowa z Maciejem Frąckowiakiem o jego książce „Kruche medium”
Z Markiem Durskim, który pojechał do obozu dla uchodźców na Lesbos ze swoją rodziną, aby pomagać przez sport i zagospodarować środki finansowe zebrane podczas grudniowej Polsko-Syryjskiej Wyprzedaży Garażowej, rozmawiał Waldek Rapior
Są książki, które wprawiają w zachwyt, książki tak idealne i odłączone od zgiełku codziennego życia, że wzbudzając podziw, dosłownie unieruchamiają. Piąta powieść Zadie Smith, „Swing Time” nie należy do tej kategorii – nie dostrzegam w niej niewzruszonej struktury diamentu...
W akcję Park(ing) Day, wymyśloną w 2005 roku w San Francisco, włącza się co roku ponad 150 miast na całym świecie. Joanna Pańczak i Franek Sterczewski w rozmowie o humanizowaniu miasta i poznańskiej odsłonie Parking Day...
Małe miasta, wsie, prowincja jest niczym mikroorganizm. Dawid: „Dla mnie jest to odpoczynek od dużego miasta, gdzie inaczej się tworzy festiwal. Tutaj, aby wejść do jakiejś przestrzeni, trzeba porozmawiać z burmistrzem, spotkać się z proboszczem, poczekać 30 minut na zakrystii...
W ramach 21. Biennale Sztuki dla Dziecka organizowanego przez Centrum Sztuki Dziecka w Poznaniu odbędzie się akcja budowy Pomnika Dziecięcej Radości w pełni zaprojektowanego przez dzieci. Pomnik ten, a w zasadzie rzeźba, nie jest na niby, jest na serio – zadaniem dzieci nie było namalowanie rzeźby na papierze albo ulepienie jej z plasteliny...
