Nagrania terenowe to, z jednej strony, nisza – forma dźwiękowej aktywności bez wyraźnej przynależności. No i pytanie, jakiej aktywności: reportersko-dokumentalistycznej czy kreacyjno-artystycznej...
Antony Hegarty i James Blake to postaci, które pozornie lokują swoją twórczość w zupełnie różnych obszarach muzycznego uniwersum. Hegarty przyzwyczaił nas do bardzo klasycznej, wręcz zachowawczej formuły, w której wiodącą rolę głosu uzupełnia smyczkowo-fortepianowe instrumentarium...
„Osobiście lubię ten balans, że jestem trochę z Grochowa, trochę z poważnej książki, ze sceny reggae, ale też trochę z hip-hopu. Taki czterozkrok” – tak definiuje siebie Paweł „Pablopavo” Sołtys w poświęconym mu komiksie „Dym” Marcina Węcławka i Marcina Podolca...
Max Richter to jeden z bardziej rozpoznawalnych przedstawicieli neoklasycznego nurtu w poszukującej muzyce XXI wieku, który eksploruje obszary muzyki klasycznej, próbując jednocześnie łączyć je z brzmieniami elektronicznymi lub poszukiwaniami charakterystycznymi bardziej dla sceny niezależnej niż filharmonii.
Tortoise to niewątpliwie jeden z najważniejszych zespołów sceny niezależnej ostatnich dwóch dekad. Choć nagrali do tej pory siedem albumów, postrzegani są przede wszystkim przez pryzmat dwóch płyt z drugiej połowy lat 90...
Artystyczne i biograficzne ścieżki Joanny Newsom i Julii Holter właściwe nie mają oczywistych i jednoznacznych punktów stycznych. Wydane w ostatnich miesiącach ubiegłego roku albumy obu artystek świadczą jednak o tym, że – choć stylistycznie bardzo odmienne – to jednak stanowią próbę (nie pierwszą – obie artystki do takich poszukiwań już nas przyzwyczaiły) własnego przepracowania poetyki nierealności, bajkowości, oniryczności, czasem wręcz – „dziwaczności”.
W najbliższą niedzielę rozpoczyna się w Krakowie kolejna edycja festiwalu Unsound. Po odsłonach tematycznych dotyczących snu, końca czy przyszłości, w tym roku program festiwalu zogniskowany jest wokół motywu „Surprise”, który nie jest jednak tylko kolejnym hasłem „do przepracowania”...
Poprzednie cztery płyty zdefiniowały styl amerykańskiego duetu Beach House w sposób klarowny i dlatego dziś słysząc śpiew Victorii Legrand opleciony charakterystycznymi – choć raczej nie odkrywczymi – podkładami, nie mamy wątpliwości, że słuchamy właśnie tej, a nie innej formacji...
Nils Frahm jest już w Polsce całkiem dobrze rozpoznawalną postacią. Nic dziwnego skoro przez ostatnie trzy lata regularnie pojawiał się w naszym kraju na koncertach. Co jest o tyle cenne, że niemiecki muzyk fenomenalnie poczyna sobie podczas występów na żywo...
Dwóch artystów, których wcale nie tak trudno powiązać. Pierwszy współtworzy zespół, który powstał w szkole, gdzie uczęszczał także ten drugi. Obaj w swojej twórczości balansują pomiędzy muzyką elektroniczną i innymi estetykami (indie-popem, post-rockiem, jazzem, hip-hopem)...
Rzucając hasło: „Sufjan Stevens”, wkraczamy w mocno zagęszczoną przestrzeń bardzo różnych aktywności tego artysty. Nazwanie go osobistością amerykańskiej sceny niezależnej nie będzie nadużyciem, a jeśli już, to raczej niedoszacowaniem jego znaczenia.
W 2014 roku minęło 6 lat od ostatniego pełnowymiarowego albumu The Notwist. Najwidoczniej muzycy uznali, że wystarczy już tej ciszy i wydali na początku ubiegłego roku nową płytę, a jesienią „dorzucili” jeszcze zbiór nagrań z lat wcześniejszych, zawierający różnego rodzaju muzykę ilustracyjną...
W porównaniu z najbardziej znanymi artystami kręgu trip-hopowego muzyk z Bristolu zaproponował brzmienie o wiele bardziej szorstkie i „chałupnicze”, bazujące na przeciągłych noise’owych dźwiękach, zmodulowanych wokalizach i podkładach rytmicznych niepozostawiających wątpliwości, że są to efekty eksperymentów z prostymi drum-machine’ami...
Choć pełnowymiarowym albumem zadebiutowała w 2009 roku, to dopiero nagrany dwa lata temu „Tramp” okazał się przełomowy tak dla samej jej twórczości, jak i recepcji. Teraz Sharon Van Etten powraca z nową płytą, która umacnia artystkę na pozycji obrończyni klasycznej formuły folk-rockowej oraz twórczyni nieszablonowej i intrygującej – co nie jest wcale połączeniem naturalnym, a tym bardziej często spotykanym...
Austriacki muzyk Christian Fennesz, znany przede wszystkim z unikalnego łączenia zgrzytliwej elektroniki, modulowanych brzmień gitarowych i melancholijnej melodyki, powraca z pierwszym od 6 lat całkowicie autorskim i pełnowymiarowym albumem.
Rocznicowa celebra i pieśni religijne. Nie jest to połączenie zaskakujące, ale jednocześnie nie daje ono najczęściej szans na intrygujące doświadczenia w wymiarze już nawet nie tyle duchowym, ile po prostu estetycznym...
