Praca Natalii LL z 1972 roku zatytułowana „Sztuka konsumpcyjna” jest taką samą ikoną współczesnej sztuki polskiej jak dla sztuki amerykańskiej są prace Andy’ego Warhola. Fotografie przedstawiające kobietę jedzącą banana nie poddają się łatwo jednoznacznej interpretacji...
Cenzura, hipokryzja i zakłamanie polityków, nędza społeczeństwa to realia autorytarnej, prawosławnej Rosji. Na tym tle głos Pawlenskiego, samotnego, bezbronnego człowieka stojącego naprzeciw wszechwładnej maszyny państwa, brzmi wyjątkowo przejmująco...
Na okładce wywiadu rzeki z Krzysztofem Wodiczką zamieszczono zdjęcie wehikułu dla bezdomnych na tle pozłacanej bramy wejściowej do Trump Tower w Nowym Jorku. Trudno o bardziej profetyczny gest, biorąc pod uwagę, że okładka zaprojektowana została co najmniej pół roku przed wyborami prezydenckimi w USA...
Wystawa poświęcona Zuzannie Ginczance w warszawskim Muzeum Literatury wciela w życie koncepcję karkołomną i prawie niemożliwą do realizacji. Jej pomysłodawcy postanowili, że opowiadać ona będzie o życiu poetki przede wszystkim poprzez prace artystów wizualnych, będące nie tyle prostą ilustracją, ile przede wszystkim wchodzące w pole refleksji tożsame z duchem twórczości autorki „O Centaurach”.
Andrzej Matuszewski mieszkał w Poznaniu przy ulicy Działowej. Był artystą, kuratorem, założycielem galerii odNowa, organizatorem sympozjów, autorem książek, teoretykiem i praktykiem sztuki. Odszedł w 2008 roku...
Wystawa „Urzekająca paralaksa. Fotografia i jej obrazy” w poznańskim Muzeum Narodowym opowiada o fotografii, która z medium popularnego, podejrzanie nowoczesnego przeobraziła się w narzędzie szlachetne i archaiczne.
Czy w przestrzeni publicznej powinny istnieć tylko przekazy uznawane przez kontrolujących tę przestrzeń, czy powinno w niej być miejsce na to, co kontrowersyjne, budzące opór, niesmak i niezgodę?
Na czym polegał opisany przez Małgorzatę Czyńską w biograficznej książce skok w przestrzeń Katarzyny Kobro? Odpowiedź na to pytanie otrzymujemy już na pierwszej stronie wydanej przez Czarne publikacji, kiedy czytamy fragment napisanego przez Kobro tekstu z 1935 roku: „Istotnym podłożem rzeźby jest przestrzeń i operowanie tą przestrzenią, organizacja rytmu proporcji, harmonia formy związanej z przestrzenią”...
W niedzielę, 3 maja zmarł Piotr Piotrowski. Informacja ta poruszyła wielu jego przyjaciół, uczniów, studentów, czytelników, tych, którzy go podziwiali i tych, którzy z jego poglądami się nie zgadzali...
Publikujemy fragmenty jednego z wywiadów z redaktorami „Czasu Kultury”, przygotowanych do książki „30/30. Literatura najnowsza wg «Czasu Kultury» (1985–2015), która ukaże się 19 kwietnia.
Był artystą o ogromnym i różnorodnym dorobku twórczym. Tworząc obrazy, obiekty, fotografie i muzykę, ze swobodą poruszał się między wieloma bardzo zróżnicowanymi środkami wyrazu. Jego twórczość rozwijała się w konsekwentny sposób, drążąc kontrowersyjne obszary życia społecznego i prywatnego...
Bez wielkich gwiazd i bez wielkiego ideologicznego szumu trwa w Berlinie ósme Biennale. Jego główny kurator Juan A. Gáitan postanowił pokazać, w jaki sposób Berlin ze swoją historia i topografią uwikłany jest w dyskursy kulturowe, naukowe i polityczne.
Odwołanie spektaklu teatralnego „Golgota Picnic” to czarny dzień w historii kultury miasta Poznania. Jak na ironię, zbiega się on z czerwcową 25. rocznicą odzyskania wolności w Polsce. Trzeba zapytać w tym momencie, czy na pewno to jest taka wolność, o której marzyliśmy...
Ai Weiwei, syn wybitnego prześladowanego poety Ai Qinga, zasłynął na świecie jako autor rzeźb, instalacji i filmów wideo, architekt, wydawca książek oraz autor zamkniętego przez władze popularnego bloga...
Czechosłowacka normalizacja po stłumieniu praskiej wiosny. Rząd Gustáva Husáka brutalnie i konsekwentnie tłumi wszystkie przejawy niezależnego życia intelektualnego, kulturalnego i politycznego...
YBA to zjawisko dziś wzorcowe i ikoniczne, każdy student każdej szkoły artystycznej na świecie marzy o tym, aby stać się nowym Damienem Hirstem. To on sprawił, że status artysty wizualnego zyskał potencjał celebryckości...
Filip Springer, autor głośnych książek o Miedziance i warszawskiej architekturze z czasów PRL-u napisał książkę o Zofii i Oskarze Hansenach. Biorąc pod uwagę poprzednie zainteresowania autora, wybór ten wydaje się logiczny...
Kiedy siadam do pisania tego tekstu, polska reprezentacja w ciężkim boju gromi piłkarzy z San Marino. Na Stadionie Narodowym radość jak po zdobyciu Monte Cassino. Tymczasem dociera do mnie wiadomość: „Prodziekan Wydziału Nauk Humanistycznych KUL prof...
Można by stwierdzić, że jeśli ktoś przeczytał „Boga urojonego”, to książki Pawła Michalaka czytać nie musi, bo nie znajdzie w niej nic ponad to, co napisał już papież ateizmu. Z drugiej strony, można się pokusić o stwierdzenie, że Michalakowi udało się uniknąć wielu (choć zapewne nie wszystkich) błędów, które zaważyły na odbiorze książki Dawkinsa.
Historia pokazywanej w Zachęcie w Warszawie i później, w krakowskim MOCAK-u poznańskiej galerii Akumulatory 2 uzmysławia, czym był fenomen niezależnych galerii prowadzonych przez artystów w ostatnich dekadach PRL-u...
Karol Marks nie ma w Polsce, poza niektórymi środowiskami lewicowymi, dobrej prasy. Jest naszym czarnym ludem, którym straszy się dzieci, kiedy są niegrzeczne. Jest historycznie obciążony zdrętwiałą nowomową partyjnych szkoleń i wykuwanych na pamięć sentencji.
Czy tegoroczne Biennale w Berlinie jest inne niż poprzednie edycje? Z całą pewnością tak, choć zauważyć można, że wpisuje się ono w historię tej imprezy, organizowanej już wcześniej przez artystów-kuratorów...
Londyńskie wydawnictwo Black Dog Publishing specjalizuje się w produkcji bogato ilustrowanych książek, poświęconych najciekawszym zjawiskom i osobowościom współczesnej kultury. Publikuje albumy o sztuce, architekturze, fotografii, muzyce i projektowaniu...
Wydana w rekordowo krótkim czasie książka Piotra Piotrowskiego „Muzeum Krytyczne” to połączenie sprawozdania z 15-miesięcznej próby reformy Muzeum Narodowego w Warszawie z wprowadzeniem do rozważań teoretycznych na temat nowej muzeologii...
Kiedy moje ukochane miasto w tak jawnie niesprawiedliwy sposób pozbawione zostało szansy w ubieganiu się o tytuł Europejskiej Stolicy Kultury, tytułu, który jak wiemy, w oczywisty sposób należał się właśnie grodowi Przemysła, zaświtała mi w głowie pewna myśl...
