Agata Araszkiewicz

doktor  nauk humanistycznych, historyczka literatury, krytyczka sztuki, tłumaczka pism Luce Irigaray, felietonistka „Czasu Kultury”, działaczka feministyczna. Współzałożycielka Porozumienia Kobiet 8 Marca i członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet. Pracę doktorską zaczęła pisać po polsku u prof. Marii Janion w Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, a obroniła po francusku u prof. Anne Berger na pierwszym z założonych w Europie przez prof. Hélène Cixous Centrum Studiów Kobiecych i Genderowych (Centre d’Etudes Féminines et de Genre). Wykładała na Gender Studies na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka rozpraw z dziedziny feministycznej filozofii i krytyki literackiej, a także tekstów o sztuce publikowanych w polskich i zagranicznych czasopismach, pracach zbiorowych i katalogach wystaw. Opublikowała monografię „Wypowiadam wam moje życie. Melancholia Zuzanny Ginczanki” (2001), zbiór esejów „Nawiedzani przez dym” (2012) oraz książkę „Zapomniana rewolucja. Rozkwit kobiecego pisania w dwudziestoleciu międzywojennym” (2014) (pierwotnie wydana po francusku pt. „La révolution oubliée. L’émergence de l’écriture féminie dans l’entre-deux-guerres polonais”). Była merytoryczną opiekunką wystawy sztuki współczesnej poświęconej poetce Zuzannie Ginczance „Tylko szczęście jest prawdziwym życiem” w Muzeum Literatury w Warszawie w 2016 r., a także współorganizatorką odsłonięcia tablicy pamiątkowej na domu przy ul. Mikołajskiej 26 w Krakowie, gdzie Ginczanka ukrywała się w latach 1943–1944 (odsłoniętej w stulecie jej urodzin 9 marca 2017 r). Opracowała i opatrzyła posłowiem tomik poezji Zuzanny Ginczanki „Mądrość jak rozkosz” (2017). Jej afiliacja naukowa to paryska placówka Laboratoire d’études de genre et de sexualité (UMR LEGS CNRS/UPL Paris 8/ Paris Nanterre). Jest też inicjatorką i współtwórczynią belgijskiego Kongresu Kobiet oraz opiekunką naukową Uniwersytetu Trzech Pokoleń w Belgii. Mieszka w Brukseli.